Torecan - baza leków

Wskazania

Leczenie nudności i wymiotów: po chemioterapii cytotoksycznej, po radioterapii, po zastosowaniu leków toksycznych, po zabiegach chirurgicznych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja OUN i (lub) zaburzenia świadomości. Klinicznie istotne niedociśnienie. Leku nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 15 lat (ze względu na ryzyko wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych) oraz u dzieci i młodzieży z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi zespołu Reye'a (ze względu na ich podobieństwo do działań niepożądanych tietyloperazyny i w konsekwencji, możliwość postawienia prawidłowej diagnozy). Ciąża. Karmienie piersią.

Dawkowanie

Doustnie. Zalecana dawka to 6,5 mg 1-3 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, podczas przyjmowania leku w dużych dawkach lub przez dłuższy czas należy kontrolować czynność wątroby. Dawkowanie u dzieci nie zostało ustalone, dlatego nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 15 lat. Leczenie pacjentów w podeszłym wieku (75 lat i więcej) nie powinno trwać dłużej niż 2 mies. ze względu na ryzyko wystąpienia mimowolnych ruchów. Sposób podania. Tabletki należy połknąć popijając wodą.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 6,5 mg tietyloperazyny w postaci dimaleinianu. Preparat zawiera laktozę i sacharozę.

Działanie

Lek przeciwwymiotny. Lek należy do grupy fenotiazyn, które są antagonistami receptorów dopaminergicznych w OUN. Przeciwwymiotne działanie leku jest rezultatem działania na ośrodek wymiotny w tworze siatkowatym rdzenia przedłużonego i na chemoreceptorową strefę wyzwalającą odruch wymiotny w IV komorze mózgowej. Blokowanie tych struktur powoduje przerwanie eferentnych sygnałów pobudzających efektory będące instrumentami procesu wymiotnego. Prawdopodobnie tietyloperazyna hamuje również aferentne impulsy autonomicznego układu nerwowego poprzez nerw błędny. Działanie przeciwwymiotne występuje 30 min po doustnym podaniu leku i trwa ok. 4 h. Lek jako pochodna fenotiazyny ma również działanie psychotropowe. To działanie przy małych dawkach jest niewielkie w porównaniu z działaniem przeciwwymiotnym, jest jednak powodem niektórych działań niepożądanych. Pozapiramidowe działania niepożądane są również bezpośrednim rezultatem blokady receptorów dopaminergicznych oraz naruszonej równowagi między receptorami dopaminergicznymi i cholinergicznymi. Tietyloperazyna jest bardzo lipofilna i wysokim stopniu wiąże się z błonami i białkami osocza (ponad 85%). Gromadzi się w narządach o dużym przepływie krwi i łatwo przenika przez łożysko. Nie może być usunięta z organizmu za pomocą dializy. Metabolizowana jest głównie w wątrobie; tylko 3% wydalane jest w postaci niezmienionej przez nerki. T_0,5 wynosi ok. 12 h.

Interakcje

Tietyloperazyna może nasilać działanie leków działających depresyjnie na OUN, takich jak leki uspokajające, opiaty, leki znieczulające i nasenne oraz alkoholu i atropina. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą nasilać działanie i toksyczność tietyloperazyny i odwrotnie. Tietyloperazyna może antagonizować działanie adrenaliny, dlatego adrenaliny nie należy stosować w celu leczenia hipotensji, która jest następstwem podawania leku. Przy równoczesnym podawaniu bromokryptyny i tietyloperazyny zmniejsza się hamujące działanie bromokryptyny, dlatego nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z nowotworami wydzielającymi prolaktynę, którzy leczeni są bromokryptyną. Równoczesne podawanie inhibitorów MAO i fenotiazyn może powodować nasilanie niepożądanych działań inhibitorów MAO (hipotensja, depresja OUN i oddychania). Podobne działanie wywiera skojarzone podawanie fenotiazyn i prokarbazyny.

Środki ostrożności

Tietyloperazyna może maskować objawy niektórych chorób układu pokarmowego i OUN, oraz działania toksyczne innych leków. Ze względu na addytywne działanie hipotensyjne tietyloperazyny, lek należy podawać ostrożnie chorym ze znieczuleniem dokanałowym lub stosującym równocześnie antagonistów receptorów β-adrenergicznych. Przeciwnadciśnieniowe działanie leku jest również niebezpieczne u kobiet w ciąży ze stanem przedrzucawkowym, ponieważ może doprowadzić do znacznego obniżenia ciśnienia krwi. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z dyskinezą w wywiadzie oraz u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby. Pochodne fenotiazyny mogą spowodować wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego, który objawia się klinicznie bardzo wysoką gorączką, sztywnością mięśni, zmianą stanu psychicznego i objawami przedmiotowymi niestabilności autonomicznego układu nerwowego. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać leczenie preparatem. Ograniczony czas trwania leczenia zaleca się u osób w podeszłym wieku. Odnotowano również występowanie symptomów pozapiramidowych (np. dystonia, kręcz szyi, dysfazja, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, akatyzja) oraz występowanie drgawek. Wystąpienie różnorodnych zespołów objawów jest bardziej prawdopodobne u dzieci i młodzieży. Objawy pozapiramidowe należy kontrolować za pomocą zmniejszenia dawki leku, lub jego odstawieniem. Lek można stosować u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku kostnego jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Lek zawiera laktozę i sacharozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy lub glukozy, niedoborem laktazy typu Lapp, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

Ciąża i laktacja

Nie należy stosować leku w czasie ciąży i w okresie karmienia piersią. Tietyloperazyna nie miała wpływ na płodność samców u szczurów. Wpływ na współczynnik ciąży u samic szczurów obserwowany tylko w przypadku dawek większych niż zalecane wskazuje na niewielkie znaczenie w praktyce klinicznej.

Działania niepożądane

Niezbyt często: bóle głowy, zawroty głowy, senność, niepokój ruchowy. Rzadko: ginekomastia (po długotrwałym leczeniu), drgawki i objawy pozapiramidowe (kręcz szyi, tężec tylni, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, sztywność mięśni i grymas twarzy - objawy te pojawiają się przede wszystkim u dzieci i młodzieży; u osób w podeszłym wieku po dłuższym stosowaniu leku może wystąpić opóźniona dyskineza), zmętnienie soczewki i zamglone widzenie (po długotrwałym leczeniu), hipotensja, obwodowe obrzęki kończyn i twarzy, anoreksja, suchość w jamie ustnej. Bardzo rzadko: neuralgia nerwu trójdzielnego, tachykardia, żółtaczka zastoinowa. Niektórych działań niepożądanych charakterystycznych dla fenotiazyn nie stwierdzono przy stosowaniu tietyloperazyny, jednak lekarz przepisujący lek powinien je znać. Są to: zmiany obrazu krwi (trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna i pancytopenia), porażenna niedrożność jelita, zwężenie źrenic, rumień, złuszczające zapalenie skóry, nieprawidłowości załamka T zapisu EKG oraz zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia cyklu miesiączkowego, zmienione libido i zwiększenie masy ciała). W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać leczenie.

Pozostałe informacje

Lek wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Lek może opóźniać reakcję pacjenta. Zaleca się zachowanie ostrożności.