Betadine - baza leków

Wskazania

Miejscowe leczenie oparzeń, ran, otarć, owrzodzeń troficznych, zakażeń skóry.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności tarczycy. Przed, w trakcie lub po podawaniu radiojodu. Opryszczkowe zapalenie skóry Duhringa. Preparatów zawierających rtęć nie należy stosować jednocześnie z powidonem jodowanym ze względu na tworzenie się związków, które mogą uszkadzać skórę. Dzieci przed ukończeniem 1. rż.

Dawkowanie

Zewnętrznie, na skórę. Nakładać porcję maści wielkości ziarna grochu (1 ziarno grochu = 1 cm² = 100 mg) na zmienioną skórę w miarę potrzeby, 1 lub 2 razy na dobę, nie dłużej niż przez 7 dni. Dorośli: nakładać porcję maści wielkości 8 lub 9 ziaren grochu raz na dobę (odpowiednio u mężczyzn i kobiet), albo porcję wielkości 4,5 ziarna grochu 2 razy na dobę, na oczyszczoną i osuszoną powierzchnię skóry. Dzieci i młodzież (w wieku 2-18 lat) - dzieci w wieku 2-5 lat: nakładać ilość nie większą od ziarna grochu na dobę; dzieci w wieku 6-8 lat: nakładać ilość nie większą od 2 ziaren grochu na dobę (albo ilość 1 ziarna grochu 2 razy na dobę); dzieci w wieku 9-13 lat: nakładać ilość nie większą od 3 ziaren grochu na dobę (lub 1,5 ziarna grochu 2 razy na dobę); dzieci w wieku 14-18 lat: nakładać ilość nie większą od 5 ziaren grochu na dobę (lub 2,5 ziarna grochu 2 razy na dobę). Maść nie jest zalecana u dzieci w wieku poniżej 2 lat i jest przeciwwskazana u noworodków i niemowląt przed ukończeniem 1 rż. Sposób podania. W razie konieczności ranę można pokryć opatrunkiem lub bandażem, w zależności od rozległości i ciężkości uszkodzenia. Po zastosowaniu maści należy dokładnie umyć ręce.

Skład

1 g maści zawiera 100 mg powidonu jodowanego.

Działanie

Powidon jodowany jest to kompleks syntetycznego polimeru - powidonu i cząsteczkowego jodu w postaci I₂. Kompleks działa jak magazyn, z którego nieprzerwanie uwalniany jest jod (powidon nie ma żadnej wewnętrznej aktywności przeciwbakteryjnej). Ułatwia też kontakt jodu z błonami komórkowymi. Gdy powidon jodowany wchodzi w kontakt ze skórą i błonami śluzowymi, jod dysocjuje z polimerowego kompleksu jodopowidonowego. To wolny jod wywiera szybkie działanie niszczące mikroby, podczas gdy jego forma związana z polimerem stanowi magazyn. Stopniowe uwalnianie zmniejsza niedogodności związane z obecnością wolnego jodu zachowując jego wysoką skuteczność w zwalczaniu mikrobów. Wolny jod szybko przenika komórki mikroorganizmów i atakuje kluczowe grupy białek, aminokwasów, nukleotydów i wolnych kwasów tłuszczowych. Reaguje z grupami tiolowymi, sulfhydrylowymi i hydroksylowymi aminokwasów w enzymach oraz białka strukturalne mikroorganizmów utleniając je. Powidon jodowany wykazuje szybkie działanie przeciwbakteryjne (w stosunku do szczepów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych), przeciwgrzybicze i wirusobójcze (w stosunku do wirusów otoczkowych i bezotoczkowych). Badania in vivo wskazują, że skóra wchłania jod, a wielkość wchłaniania zależy od typu skóry (zdrowa czy uszkodzona), czasu stosowania i leczonej powierzchni. Minimalna absorpcja jodu występuje, gdy jodopowidon jest podawany miejscowo na nieuszkodzoną skórę, zwiększona pojawia się, gdy lek jest podawany na skórę pozbawioną naskórka, owrzodzenia, błony śluzowe o wysokiej zdolności wchłaniania (pochwa) albo duże obszary nieuszkodzonej skóry. Do krążenia mogą się przedostawać jedynie nieznaczące ilości powidonu (~35 KDa).

Interakcje

Kompleks powidonu jodowanego działa przeciwbakteryjne przy pH w zakresie 2-7. Należy oczekiwać, że kompleks będzie reagował z białkami, a inne nienasycone związki organiczne mogą zmniejszać skuteczność tego preparatu. Jednoczesne zastosowanie powidonu jodowanego z preparatami enzymatycznymi stosowanymi w celu leczenia ran, może zmniejszyć skuteczność obu preparatów. Srebro, rtęć, nadtlenek wodoru, kwas benzoesowy lub taurolidyna mogą wchodzić w interakcje z kompleksem powidon-jod i powodować wzajemne interakcje, w związku z czym należy unikać ich jednoczesnego stosowania. Kompleksu jodopowidonowego maści nie należy stosować jednocześnie ze środkami redukującymi, solami metali alkalicznych czy substancjami, które reagują z kwasami. Preparaty jodopowidonowe stosowane przed lub po aplikacji produktów antyseptycznych zawierających oktenidynę, mogą spowodować przemijające przebarwienie skóry. Należy unikać długotrwałego stosowania preparatu u pacjentów aktualnie leczonych litem.

Środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentek w ciąży i karmiących piersią. W tych grupach należy przeprowadzić ocenę ryzyka, a powidon jodowany podawać wyłącznie w wyraźnie uzasadnionych przypadkach. Długotrwałe stosowanie powidonu jodowanego może spowodować podrażnienie skóry, kontaktowe zapalenie skóry lub nadwrażliwość, a w rzadkich przypadkach, ciężkie odczyny skórne. Jeśli wystąpi podrażnienie lub nadwrażliwość należy zaprzestać stosowania preparatu. Stosowanie powidonu jodowanego może prowadzić do przejściowych przebarwień skóry w miejscu aplikacji, które są spowodowane kolorem preparatu. Nie nagrzewać przed nałożeniem. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów ze współistniejącą niewydolnością nerek. Należy unikać kontaktu maści z oczami.

Ciąża i laktacja

Powidon jodowany może przenikać przez barierę łożyskową oraz do mleka ludzkiego. U potomstwa matek, które w ciąży otrzymywały jod, obserwowano zaburzenia czynności tarczycy, w tym wrodzoną niedoczynność tego narządu. Należy unikać stosowania powidonu jodowanego, chyba że oczekiwane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka, albo gdy bezpieczniejsze zamienniki są niedostępne. Istnieją ograniczone dane dotyczące płodności u ludzi dla powidonu jodowanego. Nie są dostępne żadne dane dotyczące wyników płodności.

Działania niepożądane

Rzadko: nadwrażliwość, kontaktowe zapalenie skóry (z objawami takimi, jak rumień, niewielkie pęcherze i świąd). Bardzo rzadko: reakcja anafilaktyczna, nadczynność tarczycy (czasami z objawami takimi, jak tachykardia lub niepokój ruchowy, obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: niedoczynność tarczycy, zaburzenia elektrolitowe, kwasica metaboliczna, przebarwienia skóry, ostra niewydolność nerek, nieprawidłowa osmolarność krwi, zaburzenia czynności nerek.

Pozostałe informacje

Ze względu na utleniające działanie leków zawierających powidon jodowany, różne środki diagnostyczne mogą dawać fałszywie dodatnie wyniki badań laboratoryjnych (np. test toluidynowy i z żywicą gwajakową na oznaczenie hemoglobiny lub glukozy w kale i moczu). Wchłanianie jodu z preparatów zawierających powidon jodowany może zmniejszać wychwyt jodu przez tarczycę, co może zaburzać różne badania diagnostyczne (scyntygrafię tarczycy, oznaczanie jodu związanego z białkiem, badania diagnostyczne z użyciem jodu radioaktywnego) i uniemożliwiać planowe leczenie tarczycy jodem radioaktywnym. Po zakończeniu leczenia nie należy wykonywać nowego scyntygramu przed upływem 4 tygodni. Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.