Antithrombin III NF Takeda - baza leków

Wskazania

Wrodzone i nabyte niedobory antytrombiny III. Podawanie leku jest wskazane u pacjentów z aktywnością osoczową antytrombiny poniżej 70% normy, w profilaktyce i leczeniu zaburzeń zakrzepowych i zakrzepowo-zatorowych. Wlewy antytrombiny mogą mieć szczególnie istotne znaczenie w następujących przypadkach klinicznych: zabiegi chirurgiczne, ciąża i poród u pacjentów z wrodzonym niedoborem antytrombiny; brak lub niewystarczająca reakcja na heparynę; istniejące lub zagrażające zakrzepy u pacjentów z zespołem nerczycowym lub chorobami zapalnymi jelit; interwencja chirurgiczna lub krwotok u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, zwłaszcza u pacjentów leczonych koncentratami czynników krzepnięcia.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Trombocytopenia indukowana heparyną w wywiadzie.

Dawkowanie

Dożylnie. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu pacjentów z niedoborem antytrombiny. We wrodzonym niedoborze dawka antytrombiny powinna być dobierana indywidualnie, uwzględniając wywiad rodzinny w kierunku incydentów zakrzepowo-zatorowych, aktualne czynniki ryzyka oraz wyniki badań laboratoryjnych. W nabytym niedoborze antytrombiny dawkowanie i czas trwania terapii substytucyjnej zależy od poziomu antytrombiny w osoczu, obecności objawów zwiększonego zużycia, przyczyny zaburzenia oraz ciężkości stanu klinicznego pacjenta. Obliczenie wymaganej dawki antytrombiny oparte jest na danych empirycznych, że podanie 1 j.m. antytrombiny na kg mc. powoduje wzrost aktywności antytrombiny w osoczu o ok. 2%. Dawka początkowa jest wyliczana przy pomocy wzoru: wymagana ilość antytrombiny j.m. = mc. (kg) x (poziom docelowy - obecna aktywność antytrombiny [%]) x 0,5. Wielkość podawanej dawki należy wyznaczać i kontrolować na podstawie pomiarów aktywności antytrombiny, które powinny być wykonywane co najmniej 2 razy na dobę do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta, a następnie raz na dobę, najlepiej na krótko przed kolejnym wlewem. Korekcja dawki powinna uwzględniać zarówno zwiększoną konsumpcję antytrombiny, wyniki laboratoryjne i objawy kliniczne. Podczas leczenia aktywność antytrombiny powinna być utrzymywana na poziomie powyżej 80%, chyba że przesłanki kliniczne będą wymagać innego, skutecznego poziomu. Przeciętna dawka początkowa w niedoborze wrodzonym wynosi 30-50 j.m. antytrombiny/kg mc. Następnie, wielkość dawki, częstotliwość podawania i długość okresu leczenia zależy od wyników badań i stanu klinicznego pacjenta. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci poniżej 6 rż., gdyż doświadczenie dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej jest ograniczone. Sposób podania. Preparat rozpuścić zgodnie z zaleceniami. Lek podawać powoli dożylnie; szybkość podawania nie powinna przekraczać 5 ml/min.

Skład

1 fiolka zawiera 500 j.m. lub 1000 j.m. antytrombiny III pochodzącej z ludzkiego osocza. Po rekonstytucji w 10 ml (500 j.m.) lub 20 ml (1000 j.m.) wody do wstrzykiwań preparat zawiera około 50 j.m./ml antytrombiny ludzkiej. Aktywność swoista leku wynosi co najmniej 3 j.m./mg białka. Preparat zawiera sód.

Działanie

Antytrombina III jest fizjologicznym inhibitorem krzepnięcia. W największym stopniu hamuje trombinę i czynnik Xa, ale jest także inhibitorem czynników aktywacji kontaktowej, układu wewnątrzpochodnego i kompleksu czynnika VIIa/czynnika tkankowego. Aktywność antytrombiny znacząco wzmaga heparyna, a efekt przeciwkrzepliwy heparyny zależy od obecności antytrombiny. Antytrombina posiada dwie ważne dla jej funkcji domeny. Pierwsza zawiera centrum aktywne i tworzy miejsce cięcia dla proteinaz, takich jak trombina, które jest niezbędne dla tworzenia stabilnego kompleksu proteinaza-inhibitor. Druga, stanowi miejsce łączenia się z glikozaminoglikanami oraz współdziałania z heparyną i substancjami pokrewnymi biorącymi udział w potęgowaniu szybkości inaktywacji trombiny. Powstałe kompleksy enzymów inhibitorów krzepnięcia są następnie usuwane przez układ siateczkowo-śródbłonkowy. U dorosłych poziom aktywności antytrombiny wynosi 80-120%, a u noworodków ok. 40-60%. T_0,5 wynosi ok. 3 dni, jednak może on ulec skróceniu do ok. 1,5 dnia gdy stosowana jest równocześnie heparyna, a do kilku godzin w przypadkach wzmożonego zużycia.

Interakcje

Podawanie antytrombiny równocześnie z terapeutycznymi dawkami heparyny zwiększa ryzyko krwawień. Efekt stosowania antytrombiny jest znacznie potęgowany przez heparynę. Równoczesne podawanie heparyny może znacznie zwiększyć zużycie i skrócić T_0,5 antytrombiny. Jednoczesne podawanie heparyny pacjentom ze zwiększonym ryzykiem krwawień powinno być starannie monitorowane pod względem klinicznym i biologicznym. Leku nie należy mieszać z innymi preparatami leczniczymi.

Środki ostrożności

Jak w przypadku innych preparatów leczniczych zawierających białka stosowanych we wlewach dożylnych, podanie antytrombiny może wywołać reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. Nadwrażliwość i reakcje anafilaktyczne były zgłaszane po wprowadzeniu leku do obrotu. W niektórych przypadkach mogą przekształcić się w ciężką reakcję anafilaktyczną (w tym wstrząs anafilaktyczny). Podczas infuzji pacjent powinien być ściśle monitorowany ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej. Należy poinformować pacjenta o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak: swędząca wysypka, uogólniona pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, obniżenie ciśnienia i wstrząs  anafilaktyczny. Jeśli te objawy wystąpią po podaniu tego leku, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem prowadzącym. W przypadku wstrząsu, należy zastosować standardowe leczenie. Nie można całkowicie wykluczyć prawdopodobieństwa przeniesienia czynników zakaźnych przez podanie preparatów otrzymywanych z krwi lub osocza ludzkiego. Dotyczy to również czynników zakaźnych i patogenów dotychczas nieznanych. Ryzyko przeniesienia czynników zakaźnych może być ograniczone przez: dokonywanie właściwej selekcji dawców oraz badań przesiewowych pojedynczych donacji i pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia i włączenie do procesu produkcji etapów skutecznej inaktywacji/usuwania wirusów. Podejmowane środki uznawane są za skuteczne wobec wirusów osłonkowych, takich jak HIV, HBV, HCV, a także wirusów bezosłonkowych, takich jak HAV i parwowirus B19. U pacjentów otrzymujących regularnie antytrombinę ludzką, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko wirusowi zapalenia wątroby A i B). Kliniczne i biologiczne metody monitorowania leczenia, gdy antytrombinę stosuje się w skojarzeniu z heparyną: w celu dostosowania dawki heparyny w taki sposób aby zapobiec nadmiernemu zmniejszeniu krzepliwości należy kontrolować regularnie i w krótkich okresach czasu parametry układu krzepnięcia (APPT, i odpowiednio aktywność anty-FXa) - dotyczy to szczególnie pierwszych minut i godzin stosowania antytrombiny; należy codziennie dokonywać oznaczeń poziomu antytrombiny w celu ustalenia pojedynczej dawki ze względu na możliwość znacznego obniżenia poziomu antytrombiny wskutek jednoczesnego długotrwałego stosowania niefrakcjonowanej heparyny. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci poniżej 6 rż., gdyż doświadczenie dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej jest ograniczone. Dane z badań klinicznych i z systematycznych przeglądów dotyczących stosowania antytrombiny u wcześniaków w niezatwierdzonym wskazaniu: leczenie zespołu niewydolności oddechowej noworodków (IRDS), świadczą o zwiększonym ryzyku krwawienia śródczaszkowego i zgonu, bez wykazywania korzystnego działania w tej grupie pacjentów. Preparat 500 j.m./10ml zawiera 3,77 mg sodu, a 1000 j.m./20 ml 75,5 mg na fiolkę, co odpowiada odpowiednio 1,9% i 3,8% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy wziąć to pod uwagę w przypadku pacjentów kontrolujących sód w diecie.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania antytrombiny u kobiet w ciąży lub w okresie karmienia piersią. Lek powinien być podawany kobietom z niedoborem antytrombiny w czasie ciąży lub karmienia piersią tylko wówczas, gdy istnieją istotne wskazania, z uwzględnieniem faktu, że ciąża zwiększa ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych u tych pacjentek.

Działania niepożądane

Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, drżenie, uderzenia gorąca. Nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (takie jak obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłucie w miejscu podania wlewu, dreszcze, uderzenia gorąca, uogólniona pokrzywka, ból głowy, swędząca wysypka, obniżenie ciśnienia, senność, nudności, niepokój, tachykardia, uczucie ucisku w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech) były obserwowane rzadko, lecz w niektórych przypadkach mogą przekształcić się w ciężką reakcję anafilaktyczną (w tym wstrząs anafilaktyczny). W rzadkich przypadkach obserwowano gorączkę, trombocytopenię typ II, której mediatorem były przeciwciała indukowane przez heparynę. Obserwowano również zmniejszenie liczby trombocytów poniżej 100 000/µl, lub zmniejszenie liczby trombocytów o 50%.

Pozostałe informacje

Przy każdym podaniu leku należy odnotować nazwisko pacjenta i nr serii preparatu. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Przechowywać w lodówce (2 st.C – 8 st.C). Nie zamrażać. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.