Aminomix^® 1 - baza leków

Wskazania

Żywienie pozajelitowe chorych niedożywionych, u których żywienie drogą przewodu pokarmowego jest przeciwwskazane, niemożliwe lub niewystarczające.

Przeciwwskazania

Zaburzenia przemiany aminokwasów, kwasica metaboliczna, upośledzenie czynności wątroby, niewydolność nerek, hiperkaliemia, hiperglikemia, hiperwolemia, dzieci do 2 rż.

Dawkowanie

Dożylnie (do żyły centralnej) zazwyczaj 20-30 ml/kg m.c./dobę, tj. 1-1,5 g aminokwasów i 4-6 g glukozy na kg m.c. na dobę. Dawka dla pacjentów o m.c. około 70 kg wynosi 1400-2100 ml dziennie; szybkość wlewu: 16-25 kropli/min, tj. 55-90 ml/h przy stałej szybkości wlewu w ciągu 24 h.

Skład

Gotowy do użycia worek dwukomorowy zawierający w I komorze: 10% roztwór aminokwasów z wapniem i cynkiem; w II komorze: 40% roztwór glukozy z elektrolitami i fosforanami. 1000 ml mieszaniny otrzymanej po połączeniu komór zawiera: 50 g aminokwasów, tj. 2,5 g L-izoleucyny, 3,7 g L-leucyny, 3,3 g L-lizyny, 2,15 g L-metioniny, 2,55 g L-fenyloalaniny, 2,2 g L-treoniny, 1,0 g L-tryptofanu, 3,1 g L-waliny, 6,0 g L-argininy, 1,5 g L-histydyny, 7,0 g glicyny, 7,5 g L-alaniny, 7,5 g L-proliny, 3,065 g kwasu jabłkowego, 200 g bezwodnej glukozy oraz 50 mmol sodu, 30 mmol potasu, 2,5 mmol wapnia, 2,5 mmol magnezu, 0,04 mmol cynku, 100,11 mmol chlorków, 15 mmol glicerofosforanów. Wartość energetyczna wynosi 4264 kJ (1025 kcal); osmolarność teoretyczna - 1769 mOsm/l.

Działanie

Płyn do odżywiania pozajelitowego zawierający aminokwasy, glukozę i elektrolity.

Interakcje

Dodanie do preparatu innych leków może być przyczyną niezgodności farmaceutycznych; w przypadku konieczności łącznego podania należy upewnić się, czy dany lek może być podawany w jednym roztworze z preparatem.

Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u chorych z jawną lub utajoną cukrzycą.

Działania niepożądane

Zbyt szybki wlew dożylny może spowodować hiperglikemię, nadmierną diurezę, glukozurię i śpiączkę hiperosmolarną, a także mdłości, wymioty i dreszcze.

Pozostałe informacje

Podczas leczenia należy kontrolować stan kliniczny pacjenta oraz badania biochemiczne, zwłaszcza stężenie glukozy we krwi i równowagę wodno-elektrolitową.