Eloprine Forte - baza leków

Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających zakażeń górnych dróg oddechowych. W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Objawami reakcji alergicznej mogą być: wysypka, świąd, trudności w oddychaniu, obrzęk twarzy, warg, gardła lub języka. Występujący aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Dawkowanie

Doustnie. Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawkę dobową należy podzielić na równe dawki pojedyncze, podawane kilka razy na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka to 50 mg/kg mc./dobę, podawane w 3-4 równych dawkach podzielonych. Zazwyczaj dawka dobowa wynosi 3 g na dobę. Maksymalna dawka dobowa to 4 g na dobę. Dzieci >1 roku: 50 mg/kg mc./dobę, podawane w 3-4 równych dawkach podzielonych. Dla dzieci, które nie umieją połknąć tabletek, zaleca się podawanie pranobeksu inozyny w postaci syropu. Sposób podania. Tabletkę należy popić dużą ilością płynu, najlepiej wodą. W razie trudności z połknięciem całej tabletki, można ją pokruszyć i rozpuścić w niewielkiej ilości wody. Linia podziału na tabl. 1000 mg ułatwia tylko rozkruszanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.

Skład

1 tabl. zawiera 500 mg pranobeksu inozyny; tabletki zawierają mannitol. 1 tabl. forte zawiera 1000 mg pranobeksu inozyny; tabletki zawierają mannitol. 5 ml syropu forte zawiera 500 mg pranobeksu inozyny; syrop zawiera sacharozę, p-hydroksybenzoesany oraz glikol propylenowy będący składnikiem płynnego aromatu truskawkowego.

Działanie

Pranobeks inozyny jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku. Normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywołanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. Nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2 in vitro. Nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów. Wzmaga pobudzenie obniżonej syntezy mRNA białek limfocytów oraz sprawność procesu translacji z jednoczesnym hamowaniem syntezy wirusowego RNA. Po podaniu doustnym pranobeks inozyny natychmiast i całkowicie (≥90%) wchłania się z przewodu pokarmowego. DIP jest metabolizowany do N-tlenku, PAcBA do o-acyloglukuronidu, inozyna - w procesie degradacji puryn, do kwasu moczowego. Wydalanie zachodzi z moczem.

Interakcje

Stosować ostrożnie u pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol); lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlortiazyd, chlortalidon, indapamid) i pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Leku nie należy przyjmować w trakcie (jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, ponieważ jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne pranobeksu inozyny. Jednoczesne stosowanie z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT) poprzez m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi.

Środki ostrożności

Inozyna jest metabolizowana do kwasu moczowego, dlatego lek należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek - w trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. Podczas długotrwałego leczenia (3 mies. lub dłużej) u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja) - należy wówczas przerwać podawanie leku. Tabletki. Zawierają mannitol, który może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Syrop. Zawiera p-hydroksybenzoesany metylu (E 218) oraz propylu (E 216), które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Zawiera sacharozę - nie stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami, związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy; 1 ml syropu zawiera 650 mg sacharozy, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Zawiera <1 mmol (23 mg) sodu w 10 ml, tzn. uznaje się go za „wolny od sodu”. Zawiera glikol propylenowy (1,484 mg glikolu propylenowego/ml) będący składnikiem aromatu truskawkowego płynnego; maksymalna ilość glikolu propylenowego w dawce jednorazowej wynosi 14,84 mg (10 ml). Aromat truskawkowy płynny zawiera m.in. citral.

Ciąża i laktacja

Nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią (ze względu na brak badań) chyba, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Działania niepożądane

Jedynym stale występującym działaniem niepożądanym zależnym od leku jest zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i w moczu. Kilka dni po odstawieniu preparatu stężenie kwasu moczowego powraca do normy. Działania niepożądane obserwowane podczas podawania leku ≥3 mies. - często: nudności z wymiotami lub bez, ból w nadbrzuszu, podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN), świąd, wysypka, ból głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie, ból stawów; niezbyt często: biegunka, zaparcia, nerwowość, senność lub bezsenność, wielomocz. Ponadto po dopuszczeniu do obrotu obserwowano: obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywkę, reakcję anafilaktyczną i rumień.

Pozostałe informacje

Ze względu na profil farmakodynamiczny pranobeksu inozyny jest mało prawdopodobne, aby lek miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Mogą jednak wystąpić działania niepożądane osłabiające sprawność psychofizyczną (np. ból lub zawroty głowy, uczucie senności).