Edelan - baza leków

Wskazania

Do stosowania miejscowego w łagodzeniu objawów zapalnych i świądu, w reagujących na leczenie kortykosteroidami dermatozach, takich jak łuszczyca i atopowe zapalenie skóry.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne kortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Trądzik pospolity. Trądzik różowaty. Zapalenie skóry wokół ust. Zanik skóry. Zakażenia bakteryjne (np. liszajec, ropne zapalenie skóry), wirusowe (np. opryszczka zwykła, półpasiec i ospa wietrzna, brodawki zwykłe, kłykciny kończyste, mięczak zakaźny), pasożytnicze i grzybicze skóry (np. wywołane przez dermatofity lub drożdżaki). Odczyny poszczepienne. Gruźlica skóry. Kiłowe zmiany skórne. Świąd w okolicy odbytu i narządów płciowych. Pieluszkowe zapalenie skóry. Uszkodzona i pokryta owrzodzeniami skóra.

Dawkowanie

Zewnętrznie, na skórę. Dorośli, młodzież, dzieci ≥2 lat: cienką warstwę kremu lub maści nanosić na chorobowo zmienione miejsca na skórze raz na dobę. Maść zaleca się stosować w leczeniu zmian suchych, łuszczących się i spękanych. Jeśli konieczne jest nałożenie kremu lub maści na twarz, leczenie powinno trwać maksymalnie 5 dni. Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci w wieku <2 lat.

Skład

1 g kremu lub maści zawiera 1 mg furoinianu mometazonu. Maść zawiera monopalmitynostearynian glikolu propylenowego i butylohydroksytoluen (E 321).

Działanie

Syntetyczny glikokortykosteroid do stosowania na skórę, o silnym działaniu. Wykazuje miejscowe działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe i obkurczające naczynia krwionośne. W ciągu 8 h przez nieuszkodzoną skórę wchłania się ok. 0,4% furoinianu mometazonu z kremu i ok. 0,7% z maści (bez opatrunku okluzyjnego).

Interakcje

Brak danych.

Środki ostrożności

W przypadku wystąpienia objawów podrażnienia lub reakcji alergicznej, lek należy natychmiast odstawić. Jeśli wystąpi zakażenie, należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze; w przypadku braku szybkiej i pozytywnej reakcji na leczenie, należy przerwać stosowanie kortykosteroidu aż do czasu wyleczenia zakażeń. Wchłanianie do organizmu kortykosteroidów podawanych miejscowo, może wywołać odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza z potencjalnym niedoborem glikokortykosteroidu po odstawieniu leku. U niektórych pacjentów wchłanianie do organizmu kortykosteroidów podawanych miejscowo, może również wywołać objawy zespołu Cushinga, hiperglikemię i cukromocz. Należy okresowo kontrolować pacjentów, którzy stosują lek na dużą powierzchnię skóry lub pod opatrunek okluzyjny w kierunku zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. U dzieci, ze względu na większy niż u dorosłych stosunek powierzchni ciała do masy istnieje większe prawdopodobieństwo podatności na toksyczność ogólnoustrojową podczas stosowania równoważnych dawek leku. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, zwłaszcza u dzieci. Przewlekłe leczenie kortykosteroidami może zaburzać wzrost i rozwój dzieci. Po długotrwałym i stałym stosowaniu leku na dużą powierzchnię uszkodzonej skóry, na fałdy skóry i pod opatrunek okluzyjny, stwierdzono częste występowanie toksyczności miejscowej i ogólnoustrojowej. Opatrunków okluzyjnych nie należy stosować u dzieci lub na skórę twarzy. U wszystkich pacjentów, niezależnie od wieku, należy unikać długotrwałej stałej terapii. Lek nie jest przeznaczony do leczenia okulistycznego, w tym również w obrębie powiek (ryzyko wystąpienia jaskry prostej lub zaćmy podtorebkowej). Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z łuszczycą, m.in. ze względu na ryzyko nawrotu choroby na skutek rozwoju tolerancji, ryzyko wystąpienia uogólnionej łuszczycy krostkowej i ogólne działania toksyczne spowodowane zaburzeniem ciągłości skóry. Należy unikać nagłego zaprzestania leczenia (może wystąpić efekt "z odbicia", objawiający się stanem zapalnym, nasilonym zaczerwieniem, pieczeniem i kłującym bólem). Można temu zapobiec poprzez stopniowe zmniejszanie dawki preparatu, np. przed odstawieniem leku należy prowadzić leczenie w sposób przerywany. Glikokortykosteroidy mogą zmieniać wygląd niektórych zmian chorobowych, co może utrudniać postawienie właściwej diagnozy, mogą również opóźniać gojenie się ran. Lek należy stosować ostrożnie u dzieci ≥2 lat, choć nie zbadano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku przez okres dłuższy niż 3 tyg. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci <2 lat (nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności). W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. 1 g maści zawiera 20 mg monopalmitynostearynianu glikolu propylenowego. Ponadto maść zawiera butylohydroksytoluen (E321), który może powodować miejscową reakcję skórną (np. kontaktowe zapalenie skóry) lub podrażnienie oczu i błon śluzowych.

Ciąża i laktacja

Preparaty należy stosować w okresie ciąży i karmienia tylko wtedy, jeśli potencjalne korzyści z leczenia uzasadniają ryzyko dla matki płodu lub dziecka. Należy unikać nakładania preparatów na dużą powierzchnię ciała lub przez dłuższy okres czasu. Należy wziąć pod uwagę prawdopodobieństwo ograniczenia wzrostu płodowego w wyniku przeniknięcia glikokortykosteroidu przez barierę łożyska. Preparat należy podawać matkom karmiącym piersią tylko po starannym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści z leczenia. Jeśli jest wskazane stosowanie większych dawek lub długotrwałe leczenie, należy przerwać karmienie piersią.

Działania niepożądane

Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych; uczucie pieczenia; świąd. Częstość nieznana: zakażenia, czyrak; parestezje; kontaktowe zapalenie skóry, niedobór barwnika, nadmierne owłosienie, rozstępy, zmiany trądzikopodobne, zanik skóry; ból w miejscu stosowania, reakcje w miejscu stosowania; nieostre widzenie. Podczas miejscowego stosowania innych kortykosteroidów obserwowano następujące objawy w miejscu podania: sucha skóra, podrażnienie, zapalenie skóry wokół ust, kontaktowe zapalenie skóry, maceracja skóry, potówki i teleangiektazje. Po stosowaniu preparatów na dużą powierzchnię skóry lub przez dłuższy czas, szczególnie w przypadku użycia opatrunków okluzyjnych, furoinian mometazonu wchłaniał się do krążenia ogólnego. U dzieci ze względu na większy niż u dorosłych stosunek powierzchni skóry do masy ciała, istnieje większe ryzyko wystąpienia wywołanych ogólnoustrojowym działaniem kortykosteroidów zaburzeń czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i zespołu Cushinga. Wszystkie działania niepożądane kortykosteroidów stosowanych ogólnoustrojowo, w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy, mogą także wystąpić po miejscowym zastosowaniu kortykosteroidów. Dotyczy to szczególnie dzieci i niemowląt, u których mogą wystąpić dodatkowo zaburzenia wzrostu i rozwoju.

Pozostałe informacje

Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.