Octanine F 1000 - baza leków

Wskazania

Leczenie i profilaktyka krwawień u pacjentów z hemofilią B (wrodzonym niedoborem czynnika IX).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników. Występowanie małopłytkowości na skutek reakcji alergicznej po zastosowaniu heparyny (HIT typu II).

Dawkowanie

Dożylnie, nie podawać więcej niż 2-3 ml/min. Dawkowanie oraz długość trwania terapii substytucyjnej zależy od stopnia niedoboru czynnika IX, miejsca i rozległości krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. Liczba jednostek podawanego czynnika IX jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.) zgodnych z obowiązującym standardem dla preparatów czynnika IX zatwierdzonych przez WHO. Aktywność czynnika IX w osoczu jest wyrażona albo procentowo (w stosunku do prawidłowego osocza ludzkiego) albo w j.m. zgodnie z międzynarodowym standardem dla czynnika IX w osoczu. 1 j.m. aktywności czynnika IX jest równoważna ilości czynnika IX w 1 ml prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie wymaganej dawki czynnika IX opiera się na danych empirycznych, że 1 j.m. czynnika IX/kg mc. zwiększa aktywność czynnika IX w osoczu o 1% aktywności prawidłowej. Wymagana dawka jest ustalana przy użyciu następującego wzoru: wymagana liczba jednostek = mc. (kg) x wymagany wzrost poziomu czynnika IX (%) (j.m./dl) x 0,8. Dawkę i częstość podawania należy ustalać indywidualnie. Preparaty czynnika IX rzadko wymagają podania częściej niż raz dziennie. Wczesne krwawienie do stawów, mięśni lub z jamy ustnej: wymagany poziom czynnika IX wynosi 20-40% normy, wlew należy powtarzać co 24 h, co najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia bólu spowodowanego przez krwawienie lub zagojenia rany. Bardziej nasilone krwawienie do stawów, mięśni lub krwiak: 30-60% normy, wlewy powtarzać co 24 h przez 3-4 dni lub dłużej, aż do momentu ustąpienia bólu i powrotu czynności. Krwawienia zagrażające życiu: 60-100% normy, wlewy powtarzać co 8-24 h, aż do ustąpienia zagrożenia. Drobny zabieg chirurgiczny, w tym ekstrakcja zęba: 30-60% normy co 24 h, przynajmniej 1 dzień, aż do zagojenia rany. Poważny zabieg chirurgiczny: 80-100 % normy (przed i po operacji), wlewy powtarzać co 8-24 h, aż do momentu odpowiedniego zagojenia się rany, następnie kontynuować terapię przez co najmniej 7 kolejnych dni, aby utrzymać aktywność czynnika IX na poziomie 30-60%. Regularne oznaczanie poziomu czynnika IX w osoczu jest konieczne dla obliczenia dawki i określenia częstotliwości infuzji. W długotrwałej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii B, powinno podawać się czynnik IX w dawce 20-40 j.m. czynnika IX/kg mc. co 2-4 dni. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów, konieczne może być zmniejszenie odstępu pomiędzy dawkami lub podanie większych dawek.

Skład

1 fiolka zawiera 500 j.m. lub 1000 j.m. ludzkiego IX czynnika krzepnięcia krwi. Aktywność swoista preparatu wynosi ok. 100 j.m. czynnika IX na mg białka. Lek zawiera sód (do 3 mmol (69 mg)/fiolkę 500 j.m., do 6 mmol (138 mg)/fiolkę 1000 j.m.).

Działanie

Lek przeciwkrwotoczny, czynnik krzepnięcia krwi IX. Czynnik IX jest glikoproteiną syntetyzowaną w wątrobie, zależną od witaminy K. Czynnik IX jest uaktywniany przez czynnik XIa w mechanizmie wewnątrzpochodnym krzepnięcia oraz przez czynnik VII/kompleks czynnika tkankowego w zewnątrzpochodnym mechanizmie krzepnięcia. Aktywny czynnik IX wraz z aktywnym czynnikiem VIII aktywują czynnik X. Aktywny czynnik X powoduje przekształcenie protrombiny do trombiny, która natomiast powoduje przejście fibrynogeny w fibrynę i wytworzenie skrzepu. Terapia substytucyjna powoduje podwyższenie aktywności czynnika IX w osoczu, przez co umożliwia czasowe wyrównanie niedoboru czynnika IX oraz zmniejszenie skłonności do krwawień.

Interakcje

Nie są znane interakcje preparatów koncentratów ludzkiego czynnika krzepnięcia IX z innymi lekami.

Środki ostrożności

Preparat zawiera śladowe ilości innych białek niż czynnik IX i heparyna. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości należy natychmiast zaprzestać stosowania preparatu. Standardowe metody zapobiegające zakażeniom spowodowanym stosowaniem preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie poszczególnych donacji i puli osocza w kierunku specyficznych markerów zakażenia i zastosowanie efektywnych metod w procesie wytwarzania w celu inaktywacji/usuwania wirusów. Pomimo tego, w przypadku podawania preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza, możliwość przeniesienia czynnika zakaźnego nie może być całkowicie wykluczone. Dotyczy to także nieznanych lub nowych wirusów i innych patogenów. Zastosowane metody uważane są za skuteczne wobec wirusów otoczkowych takich jak HIV, HBV i HCV oraz mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych takich jak HAV i parwowirus B19 (może być niebezpieczny dla kobiet w ciąży i dla pacjentów z niedoborami odporności lub nadmierną erytropoezą). Wskazane są odpowiednie szczepienia (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B) u pacjentów otrzymujących koncentraty czynnika IX pochodzącego z osocza. Po powtarzanym leczeniu z zastosowaniem preparatów czynnika IX, pacjenci powinni być monitorowani pod kątem rozwoju przeciwciał neutralizujących czynnika IX, które powinny być oznaczane w jednostkach Bethesda (BU) używając odpowiedniego testu biologicznego. W literaturze występowały doniesienia wykazujące korelację pomiędzy występowaniem inhibitorów czynnika IX a reakcjami alergicznymi. Pacjenci, u których występują reakcje alergiczne powinni być poddani testom na obecność inhibitora, ze względu na zwiększone ryzyko anafilaksji prowokowanej przez czynnik IX. Z powodu istnienia ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych przy podawaniu koncentratów czynnika IX początkowe podawanie powinno być przeprowadzone, zgodnie z decyzją lekarza prowadzącego, pod nadzorem medycznym, w miejscu gdzie można zapewnić odpowiednią pomoc medyczną w razie wystąpienia reakcji alergicznych. Z powodu istnienia potencjalnego ryzyka wystąpienia powikłań zatorowo-zakrzepowych należy rozpocząć odpowiedni nadzór kliniczny w przypadku podawania preparatu pacjentom z chorobami wątroby, w okresie pooperacyjnym, noworodkom lub też pacjentom z ryzykiem wystąpienia epizodu zakrzepowego lub rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego, w celu wykrycia wczesnych objawów zakrzepicy oraz koagulopatii ze zużycia przy pomocy odpowiednich testów biologicznych; ponadto w każdej z wymienionych sytuacji należy ocenić potencjalne korzyści wynikające z leczenia w stosunku do istniejącego ryzyka wystąpienia powyższych powikłań. U pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowymi, terapia substytucyjna czynnikiem IX może zwiększać ryzyko sercowo-naczyniowe. Jeżeli wymagane jest stosowanie systemu centralnego dostępu naczyniowego (CVAD), należy rozważyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z CVAD, w tym zakażeń miejscowych, bakteriemii oraz zakrzepicy w miejscu umieszczenia cewnika. Brak wystarczających danych z prowadzonych badań klinicznych nad zastosowaniem preparatu w ciągłej infuzji podczas zabiegów operacyjnych. Lek zawiera sód (do 3 mmol (69 mg)/fiolkę 500 j.m., do 6 mmol (138 mg)/fiolkę 1000 j.m.), co należy uwzględnić u pacjentów na diecie z ograniczeniem sodu.

Ciąża i laktacja

Nie ma doświadczenia w stosowaniu czynnika IX podczas ciąży i karmienia piersią ze względu na rzadkie występowanie hemofilii B u kobiet. Dlatego czynnik IX powinien być stosowany podczas ciąży i karmienia piersią gdy jest to ściśle wskazane.

Działania niepożądane

Rzadko: reakcje nadwrażliwości, wzrost temperatury ciała. Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny, zatorowość, zespół nefrotoksyczny, małopłytkowość zależna od heparyny, gorączka, obecne przeciwciała przeciwko czynnikowi IX. Lek zawiera heparynę, z tego powodu rzadko możliwe jest zaobserwowanie nagłego, wywołanego reakcją alergiczną, spadku liczby płytek krwi poniżej 100 000/µl lub 50% początkowej ich liczby (trombocytopenia typu II). U pacjentów, u których nie występowała uprzednio nadwrażliwość na heparynę, ten spadek liczby trombocytów może pojawić się 6-14 dni po rozpoczęciu leczenia. U pacjentów z wcześniejszą nadwrażliwością na heparynę ten spadek może wystąpić w ciągu kilku godzin. Należy niezwłocznie przerwać leczenie preparatem u pacjentów wykazujących taką reakcję alergiczną. Pacjentom tym nie wolno podawać w przyszłości preparatów zawierających heparynę.

Pozostałe informacje

Zdecydowanie zaleca się, by za każdym razem, gdy podawany jest pacjentowi preparat, zapisać nazwę i numer serii, aby móc powiązać pacjenta z daną serią leku.