Groprinosin Forte - baza leków

Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. Leczenie opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Dawkowanie

Doustnie. Zwykle czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): 50 mg/kg mc./dobę (zwykle 1 g 3-4 razy na dobę). Dawka maksymalna wynosi 4 g na dobę. Dzieci >1 rż.: 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych. Sposób podania. Aby ułatwić przyjęcie leku, tabletki mogą być rozkruszone i rozpuszczone w niewielkiej ilości płynu. Zawartość saszetki z granulatem rozpuścić w 1/2 szklanki letniej wody, wymieszać i wypić.

Skład

1 tabl. zawiera 1000 mg pranobeksu inozyny. 5 ml syropu zawiera 500 mg pranobeksu inozyny. 1 saszetka zawiera 1000 mg inozyny pranobeksu. Syrop zawiera: maltitol (E 965), parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu. Granulat zawiera sacharozę oraz izomalt (E 953).

Działanie

Lek o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Pranobeks inozyny normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywołanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych T8 oraz pomocniczych T4, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. Nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2. Nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów. Wzmaga pobudzenie obniżonej syntezy mRNA białek limfocytów oraz sprawność procesu translacji z jednoczesnym hamowaniem syntezy wirusowego RNA. Po doustnym podaniu pranobeks inozyny natychmiast i całkowicie (≥90%) wchłania się z przewodu pokarmowego. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 3,5 h dla DIP oraz 50 min dla PAcBA. Głównym metabolitem DIP jest N-tlenek, a PAcBA: o-acyloglukuronid.

Interakcje

Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej(np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Preparatu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne leku. Jednoczesne stosowanie  preparatu z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji preparat nasila działanie zydowudyny.

Środki ostrożności

Preparat może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Z tego względu należy zachować ostrożność u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny), należy wówczas przerwać podawanie preparatu. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Podczas leczenia długotrwałego (3 mies. lub dłużej), u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Syrop. Syrop zawiera p-hydroksybenzoesan metylu oraz propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również typu późnego). Syrop zawiera maltitol - jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem preparatu. Syrop może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Wartość kaloryczna 2,3 kcal/g maltitolu. Syrop zawiera <1 mmol (23 mg) sodu na 30 ml, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”. Granulat. Granulat zawiera sacharozę - pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować granulatu. Sacharoza może wpływać szkodliwie na zęby. Granulat zawiera izomalt - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Ciąża i laktacja

Preparatu nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Działania niepożądane

Bardzo często: zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu. Często: nudności, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, świąd, wysypka, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie, bóle stawów, zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększone stężenie mocznika we krwi. Niezbyt często: biegunka, zaparcia, nerwowość, senność lub bezsenność, wielomocz (zwiększona objętość moczu). Częstość nieznana: ból w nadbrzuszu, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, zawroty głowy, rumień.

Pozostałe informacje

Jest mało prawdopodobne, aby preparat w obu postaciach miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.