Latuda - baza leków

Wskazania

Leczenie schizofrenii u dorosłych pacjentów oraz młodzieży od 13. roku życia.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. boceprewir, klarytromycyna, kobicystat, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, pozakonazol, rytonawir, sakwinawir, telaprewir, telitromycyna, worykonazol) i silnymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna, ziele dziurawca (Hypericum perforatum).

Dawkowanie

Doustnie. Dorośli: dawka początkowa wynosi 37 mg lurazydonu raz na dobę. Nie ma konieczności wstępnego dostosowania dawki. Preparat jest skuteczny w zakresie dawek od 37 do 148 mg raz na dobę. Dawka powinna być zwiększana w oparciu o ocenę lekarza i obserwowaną odpowiedź kliniczną. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 148 mg. Pacjenci stosujący dawki większe niż 111 mg raz na dobę, którzy przerwali leczenie na dłużej niż 3 dni, powinni wznawiać leczenie od dawki 111 mg raz na dobę, stopniowo zwiększając ją do uzyskania dawki optymalnej. W przypadku pozostałych dawek, pacjenci mogą wznowić leczenie w dotychczas stosowanej dawce bez konieczności stopniowego dochodzenia do wcześniejszej dawki. Dostosowanie dawki z uwagi na interakcje. W razie stosowania w skojarzeniu z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 zalecana dawka początkowa lurazydonu wynosi 18,5 mg, a dawka maksymalna nie powinna przekraczać 74 mg raz na dobę. W razie stosowania w skojarzeniu z łagodnymi i umiarkowanymi induktorami CYP3A4 może być potrzebna modyfikacja dawki lurazydonu. Zamiana leku przeciwpsychotycznego na inny. Z uwagi na różnice w profilach farmakodynamicznych i farmakokinetycznych różnych leków przeciwpsychotycznych, uzasadniona medycznie zamiana jednego leku przeciwpsychotycznego na inny powinna odbywać się pod nadzorem lekarza. Dzieci i młodzież: dawka początkowa wynosi 37 mg lurazydonu raz na dobę. Nie ma konieczności wstępnego dostosowania dawki. Lek jest skuteczny w zakresie dawek od 37 do 74 mg raz na dobę. Dawka powinna być zwiększana w oparciu o ocenę lekarza i obserwowaną odpowiedź kliniczną. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 74 mg. Lurazydon u dzieci powinien być przepisywany przez eksperta psychiatrii dziecięcej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek (CCr ≥80 ml/min) nie ma potrzeby modyfikowania dawki. Jednak ze względu na możliwość gorszej czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, konieczne może być dostosowanie dawki odpowiednio do stanu nerek danego pacjenta. Dane dotyczące stosowania większych dawek lurazydonu u pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone. Brak też danych dotyczących stosowania lurazydonu w dawce 148 mg u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów w wieku ≥65 lat większymi dawkami lurazydonu. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki lurazydonu. U pacjentów z umiarkowanymi (CCr ≥30 i <50 ml/min) lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr >15 i <30 ml/min) oraz u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD; CCr <15 ml/min) zalecana dawka początkowa wynosi 18,5 mg, a dawka maksymalna nie powinna przekraczać 74 mg raz na dobę. Nie należy stosować lurazydonu u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, chyba że potencjalnie korzyści przewyższają ryzyko. W razie stosowania lurazydonu u takich pacjentów zaleca się monitorowanie stanu klinicznego. U pacjentów z umiarkowanymi (klasa B w klasyfikacji Childa-Pugha) i ciężkimi (klasa C wg Childa-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby, dawka początkowa wynosi 18,5 mg. Maksymalna dawka dobowa u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie powinna przekraczać 74 mg, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby 37 mg raz na dobę. Sposób podawania. Tabletki należy połykać w całości, raz na dobę razem z posiłkiem (w razie przyjęcia leku bez posiłku ekspozycja na lurazydon będzie istotnie mniejsza niż po przyjęciu z posiłkiem). Tabletki powinny być przyjmowane zawsze o tej samej porze dnia, co ułatwia przestrzeganie schematu leczenia.

Skład

1 tabl. powl. zawiera 18,5 mg, 37 mg lub 74 mg lurazydonu w postaci chlorowodorku.

Działanie

Środek wybiórczo blokujący działanie dopaminy i monoamin. Lurazydon silnie wiąże się z dopaminergicznymi receptorami D2 i serotoninergicznymi receptorami 5‑HT2A i 5‑HT7 z powinowactwem wynoszącym, odpowiednio, 0,994, 0,47 i 0,495 nM. Blokuje także receptory adrenergiczne α2c i α2a, wiążąc się z nimi z powinowactwem wynoszącym, odpowiednio, 10,8 i 40,7 nM. Wykazuje częściowe działanie agonistyczne na receptor 5HT-1A, wiążąc się z nim z powinowactwem wynoszącym 6,38 nM. Lurazydon nie wiąże się z receptorami histaminergicznymi ani muskarynowymi. Obrazowanie metodą pozytonowej tomografii emisyjnej wykazało, że lurazydon podawany zdrowym ochotnikom w zakresie dawek 9-74 mg powoduje zależne od dawki zmniejszenie wiązania 11C-raklopridu, ligandu receptora D2/D3, w obrębie jądra ogoniastego, skorupy i prążkowia brzusznego. C_max w surowicy osiągane jest w ciągu 1-3 h. W badaniu oceniającym wpływ posiłku średnie wartości C_max i AUC lurazydonu zwiększyły się, odpowiednio, 2-3 razy i 1,5-2 razy, gdy lek podawano z posiłkiem w porównaniu do wartości obserwowanych po podawaniu na czczo. Lurazydon wiąże się z białkami w ok. 99%. Metabolizowany jest głównie przez CYP3A4. Główne szlaki metabolizmu to N‑dealkilacja oksydacyjna, hydroksylacja pierścienia norbornanowego oraz S-oksydacja. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 20-40 h. Po doustnym podaniu dawki znakowanej radioizotopem, około 67% dawki odzyskano ze stolca, a 19% z moczu.

Interakcje

Z uwagi na podstawowe działanie lurazydonu na OUN lurazydon należy stosować z ostrożnością w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu na OUN oraz z alkoholem. Zaleca się ostrożność podczas stosowania lurazydonu z preparatami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT, np. z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid); klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi innymi lekami przeciwpsychotycznymi i niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina). Lurazydon należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami serotoninergicznymi, takimi jak buprenorfina/opioidy, inhibitory MAO, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) lub trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, ponieważ istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu. Podczas leczenia należy unikać picia soku grejpfrutowego, który hamuje CYP3A4 i może doprowadzić do zwiększenia stężenia lurazydonu w surowicy. Zarówno lurazydon, jak i jego aktywny metabolit ID-14283, przyczyniają się do działania farmakodynamicznego wynikającego z ich wpływu na receptory dopaminergiczne i serotoninergiczne. Lurazydon i jego aktywny metabolit ID-14283 są metabolizowane głównie przez CYP3A4. Przeciwwskazane jest stosowanie lurazydonu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. boceprewir, klarytromycyna, kobicystat, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, pozakonazol, rytonawir, sakwinawir, telaprewir, telitromycyna, worykonazol). Podawanie lurazydonu jednocześnie z silnym inhibitorem CYP3A4 ketokonazolem spowodowało 9-krotne i 6-krotne zwiększenie ekspozycji na, odpowiednio, lurazydon i jego aktywny metabolit ID-14283. Jednoczesne stosowanie lurazydonu i pozakonazolu (silnego inhibitora CYP3A4) spowodowało ok. 4 5 krotne zwiększenie ekspozycji na lurazydon. Wpływ pozakonazolu na ekspozycję na lurazydon utrzymywał się przez okres do 2-3 tyg. po przerwaniu jednoczesnego stosowania pozakonazolu. Podawanie lurazydonu jednocześnie z lekami o umiarkowanym działaniu hamującym CYP3A4 (np. diltiazem, erytromycyna, flukonazol, werapamil) może zwiększyć ekspozycję na lurazydon. Ocenia się, że umiarkowane inhibitory CYP3A4 zwiększają 2-5-krotnie ekspozycję na substraty CYP3A4. Podawanie lurazydonu jednocześnie z diltiazemem (w postaci o przedłużonym uwalnianiu), umiarkowanym inhibitorem CYP3A4, spowodowało 2,2- i 2,4-krotne zwiększenie ekspozycji na, odpowiednio, lurazydon i ID-14283. Zastosowanie diltiazemu w postaci o natychmiastowym uwalnianiu może spowodować jeszcze większy wzrost ekspozycji na lurazydon. Przeciwwskazane jest stosowanie lurazydonu z silnymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna, ziele dziurawca). Podawanie lurazydonu jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4 ryfampicyną spowodowało 6-krotne zmniejszenie ekspozycji na lurazydon. Można się spodziewać, że podawanie lurazydonu jednocześnie ze słabymi (np. armodafinil, amprenawir, aprepitant, prednizon, rufinamid) lub umiarkowanymi (np. bozentan, efawirenz, etrawiryna, modafinil, nafcylina) induktorami CYP3A4 spowoduje <2-krotne zmniejszenie ekspozycji na lurazydon w okresie jednoczesnego podawania i w okresie do 2 tyg. po przerwaniu podawania słabych lub umiarkowanych induktorów CYP3A4. Należy starannie monitorować skuteczność lurazydonu podczas jednoczesnego stosowania go z łagodnymi lub umiarkowanymi induktorami CYP3A4; konieczne może być dostosowanie dawki. Podawanie lurazydonu jednocześnie z inhibitorami P-gp i BCRP może zwiększać ekspozycję na lurazydon. Podawanie lurazydonu jednocześnie z midazolamem, wrażliwym substratem CYP3A4, spowodowało <1,5-krotne zwiększenie ekspozycji na midazolam. Zaleca się monitorowanie stanu pacjenta w razie jednoczesnego podawania lurazydonu i substratów CYP3A4 o znanym wąskim indeksie terapeutycznym (np. astemizol, terfenadyna, cyzapryd, pimozyd, chinidyna, beprydyl lub alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina). Lurazydon może być podawany jednocześnie z digoksyną. Wykazano, że in vitro lurazydon jest inhibitorem nośnika P-gp i nie można wykluczyć hamującego wpływu leku na jelitowe P-gp o znaczeniu klinicznym. Jednoczesne stosowanie z substratem P-gp eteksylanem debigatranu może powodować zwiększenie stężenia debigatranu w osoczu. Wykazano, że in vitro lurazydon jest inhibitorem nośnika BCRP i nie można wykluczyć hamującego wpływu leku na jelitowe BCRP o znaczeniu klinicznym. Jednoczesne stosowanie z substratami BCRP może powodować zwiększenie stężenia tych substratów w osoczu. Nie ma konieczności modyfikacji dawki lurazydonu w razie podawania jednocześnie ze związkiem litu; lurazydon nie ma wpływu na stężenie litu. Lurazydon nie ma ani klinicznie, ani statystycznie istotnego wpływu na farmakokinetykę środków antykoncepcyjnych lub na stężenie białka wiążącego hormony płciowe (SHBG), lek może być podawany jednocześnie z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Środki ostrożności

Podczas terapii przeciwpsychotycznej, należy uważnie obserwować pacjentów ze względu na występowanie zachowań samobójczych. Leki przeciwpsychotyczne stosowane u pacjentów z chorobą Parkinsona mogą zaostrzyć istniejące objawy parkinsonowskie; przepisując lurazydon pacjentom z chorobą Parkinsona, należy rozważyć zagrożenia w stosunku do spodziewanych korzyści. U dorosłych pacjentów leczonych lurazydonem notowano częstsze występowanie objawów pozapiramidowych (w tym nieprawidłowy chód). Stosowanie leku może wywołać późne dyskinezy, charakteryzujące się rytmicznymi mimowolnymi ruchami, głównie języka i (lub) mięśni twarzy; w razie wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów późnych dyskinez należy rozważyć odstawienie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym lurazydonu. Należy zachować ostrożność przepisując lurazydon pacjentom z rozpoznaną chorobą układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, hipokaliemią oraz stosującym jednocześnie inne leki mogące wydłużać odstęp QT. Należy stosować z ostrożnością u pacjentów z napadami padaczkowymi lub innymi stanami w wywiadzie, mogącymi obniżyć próg napadu padaczkowego. Podczas stosowania lurazydonu obserwowano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego; w przypadku wystąpienia objawów, lek należy odstawić. Nie badano stosowania lurazydonu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Lurazydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem i czynnikami ryzyka udaru mózgu. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych obserwowano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka VTE, dlatego należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE przed i podczas leczenia lurazydonem oraz podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze. Lurazydon zwiększa stężenie prolaktyny. Pacjentów należy poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych podwyższonego stężenia prolaktyny, takich jak ginekomastia, mlekotok, brak miesiączkowania i zaburzenia erekcji. W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów przedmiotowych i podmiotowych należy zasięgnąć porady lekarskiej. Po zastosowaniu atypowych leków przeciwpsychotycznych zaobserwowano zmniejszenie masy ciała. Ponieważ zauważono rzadkie przypadki zwiększenia stężenia glukozy we krwi, zaleca się odpowiednie monitorowanie pacjentów z cukrzycą oraz czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy. Lurazydon może wywołać niedociśnienie ortostatyczne, u pacjentów ze skłonnością do niedociśnienia należy rozważyć monitorowanie ortostatycznych parametrów czynności życiowych. W trakcie leczenia lurazydonem należy unikać picia soku grejpfrutowego. Jednoczesne podawanie lurazydonui innych leków serotoninergicznych, takich jak buprenorfina/opioidy, inhibitory MAO, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) czy trójcykliczne leki przeciwdepresyjne może prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu. Jeśli leczenie skojarzone z innymi lekami serotoninergicznymi jest uzasadnione klinicznie, zaleca się uważną obserwację pacjenta, zwłaszcza podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki. W przypadku podejrzenia wystąpienia zespołu serotoninowego należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia w zależności od stopnia nasilenia objawów. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na jedną tabletkę, co zasadniczo oznacza, że „nie zawiera sodu”.

Ciąża i laktacja

Lurazydon nie powinien być stosowany w okresie ciąży, jeśli nie jest to wyraźnie konieczne. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i rozwój pourodzeniowy są niewystarczające; ryzyko dla człowieka nie jest znane. Noworodki narażone na leki przeciwpsychotyczne w III trymestrze ciąży są zagrożone wystąpieniem działań niepożądanych, w tym objawów pozapiramidowych i (lub) objawów zespołu odstawienia, które po porodzie mogą mieć różną ciężkość i czas trwania. Istnieją doniesienia o pobudzeniu, wzmożonym lub osłabionym napięciu mięśniowym, drżeniu mięśni, senności, niewydolności oddechowej lub zaburzeniach w przyjmowaniu pokarmu; należy dokładnie monitorować stan noworodków. Karmienie piersią przez kobiety leczone lurazydonem można rozważyć tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z leczenia dla matki przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla dziecka. Lurazydon przenika do mleka samic szczurów w okresie laktacji. Nie wiadomo, czy lurazydon lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach wykazały działanie na płodność, związane głównie ze zwiększeniem stężenia prolaktyny, które uznano za niemające wpływu na reprodukcję człowieka.

Działania niepożądane

Działania niepożądane u osób dorosłych. Bardzo często: bezsenność, akatyzja, nudności. Często: nadwrażliwość, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, pobudzenie, lęk, niepokój psychoruchowy, senność, parkinsonizm (w tym: bradykinezja - spowolnienie ruchowe, sztywność o charakterze koła zębatego, ślinienie się, zaburzenia pozapiramidowe, hipokinezja - zmniejszenie aktywności ruchowej, sztywność mięśni, parkinsonizm, zahamowanie psychoruchowe oraz drżenie mięśni), zawroty głowy, dystonia (w tym: napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, dystonia ustno-żuchwowa, skurcz języka, kręcz szyi oraz szczękościsk; zwłaszcza u wrażliwych pacjentów na początku leczenia), dyskinezy, częstoskurcz, nadciśnienie, biegunka, wymioty, niestrawność, nadmierne wydzielanie śliny, suchość w ustach, ból w nadbrzuszu, dyskomfort w żołądku, wysypka, świąd, ból pleców, sztywność mięśniowo-szkieletowa, zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy, zmęczenie, zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej we krwi. Niezbyt często: zapalenie nosogardzieli, niedokrwistość, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, hiponatremia, koszmary senne, katatonia, napady paniki, ospałość, dyzartria, późne dyskinezy, omdlenie, drgawki, nieostre widzenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, dławica piersiowa, blok przedsionkowo- komorowy Ist., rzadkoskurcz, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, uderzenia gorąca, podwyższenie ciśnienia tętniczego, wzdęcia, dysfagia, zapalenie żołądka, wzrost aktywności AlAT, nadmierna potliwość, sztywność stawów, ból mięśni, ból szyi, dyzuria, zwiększone stężenie prolaktyny we krwi, zaburzenia erekcji, brak miesiączki, bolesne miesiączkowanie, zaburzenia chodu. Rzadko: eozynofilia, leukopenia, zachowania samobójcze, złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS), incydent mózgowo-naczyniowy, obrzęk naczynioruchowy, rabdomioliza, niewydolność nerek, bóle piersi, mlekotok, nagły zgon. Częstość nieznana: neutropenia, zaburzenia snu, zespół StevensaJohnsona, zespół odstawienia leku u noworodków, powiększenie piersi. Działania niepożądane u młodzieży. Bardzo często: akatyzja, bóle głowy, senność (w tym: nadmierna senność, ospałość i senność), nudności. Często: hiperprolaktynemia (w tym zwiększone stężenie prolaktyny we krwi), zmniejszenie apetytu, zwiększenie apetytu, nietypowe sny, pobudzenie, lęk, depresja, bezsenność, zaburzenia psychotyczne, schizofrenia, napięcie, zaburzenia uwagi, zawroty głowy, dyskineza, dystonia (w tym: dystonia, kryzys okulogiryczny i kręcz karku), parkinsonizm (w tym: sztywność mięśniowa typu „koła zębatego”, zaburzenia pozapiramidowe, hipokinezja, parkinsonizm i drżenie), częstoskurcz, zaparcia, suchość ust, nadmierne wydzielanie śliny, wymioty, nadmierna potliwość, sztywność mięśni, zaburzenia erekcji, astenia, zmęczenie, drażliwość, podwyższone stężenie fosfokinazy kreatynowej we krwi, podwyższony poziom białka C-reaktywnego, obniżenie masy ciała, podwyższenie masy ciała. Niezbyt często: zapalenie nosogardzieli, nieżyt nosa, zakażenie górnych dróg oddechowych, neutropenia, nadwrażliwość, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, hiperandrogenizm, niedoczynność tarczycy, hiperinsulinemia, agresja, apatia, stan splątania, nastrój depresyjny, zaburzenia dysocjacyjne, halucynacje (słuchowe lub wzrokowe), myśli mordercze, zachowania impulsywne, trudności w zasypianiu, spadek libido, wzrost libido, ospałość, zmiany stanu psychicznego, obsesje, ataki paniki, nadpobudliwość psychoruchowa, niepokój ruchowy, zaburzenia snu, myśli samobójcze, zbyt wczesne budzenie, zaburzenia myślenia, posturalne zawroty głowy, zaburzenia smaku, hiperkinezja, zaburzenia pamięci, migrena, parestezje, nadpobudliwość psychoruchowa, zespół niespokojnych nóg, dyskineza późna, napięciowy ból głowy, zaburzenia akomodacji oka, nieostre widzenie, przeczulica słuchowa, kołatanie serca, dodatkowe pobudzenia nadkomorowe, hipotensja ortostatyczna, nadciśnienie, ból jamy ustnej i gardła, duszność, dyskomfort w obrębie jamy brzusznej, ból w nadbrzuszu, zaburzenia wydzielania śliny, biegunka, dyspepsja, suchość warg, ból zęba, łysienie, nieprawidłowość wzrostu włosów, wysypka, pokrzywka, bóle stawów, zwiększone napięcie mięśni, sztywność mięśniowo-szkieletowa, bóle mięśniowe, bóle kończyn, bóle szczęki, bilirubinuria, dyzuria, zaburzenia mikcji, wielomocz, białkomocz, zaburzenia nerek, brak miesiączki, bóle piersi, zaburzenia wytrysku, mlekotok, ginekomastia, nieregularny cykl miesiączkowy, rzadkie miesiączkowanie, dysfunkcje seksualne, zespół Tourette'a, dreszcze, zaburzenia chodu, marazm, niesercowy ból w klatce piersiowej, gorączka, podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej, wynik pozytywny na przeciwciała przeciwtarczycowe, podwyższony poziom aminotransferazy asparaginianowej, obniżony poziom fosfatazy alkalicznej we krwi, podwyższone stężenie fosfatazyalkalicznej we krwi, podwyższony poziom cholesterolu we krwi, podwyższone stężenie glukozy we krwi, podwyższone stężenie insuliny we krwi, obniżony poziom testosteronu we krwi, wzrost stężenia TSH we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, skrócenie odstępu PQ w EKG, obniżenie poziomu hemoglobiny, obniżenie poziomu HDL, obniżenie poziomu LDL, umyślne przedawkowanie. Obserwowano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym przypadki zatorowości płuc i przypadki zakrzepicy żył głębokich, podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych - częstość nieznana.

Pozostałe informacje

Preparat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Przed obsługiwaniem niebezpiecznych maszyn, w tym pojazdów silnikowych oraz rowerów, pacjenci powinni upewnić się, że lurazydon nie wywiera na nich niekorzystnego działania. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo na drodze, młodzież w wieku nieupoważniającym do prowadzenia samochodu może mimo wszystko jeździć rowerem.