Dupixent - baza leków

Wskazania

Atopowe zapalenie skóry. Dorośli i młodzież. Leczenie umiarkowanego do ciężkiego atopowego zapalenia skóry u dorosłych i młodzieży ≥12 lat, którzy kwalifikują się do leczenia ogólnego. Dzieci w wieku od 6 mies. do 11 lat. Leczenie ciężkiego atopowego zapalenia skóry u dzieci w wieku od 6 mies. do 11 lat, które kwalifikują się do leczenia ogólnego. Astma. Dorośli i młodzież ≥12 lat. Uzupełniające leczenie podtrzymujące w przypadku ciężkiej astmy z zapaleniem typu 2, charakteryzującym się zwiększoną liczbą eozynofilów we krwi i (lub) zwiększonym stężeniem wydychanego tlenku azotu (FeNO), która jest niewystarczająco kontrolowana za pomocą wziewnych kortykosteroidów w dużych dawkach (wGKS) oraz innego leku do leczenia podtrzymującego. Dzieci od 6 do 11 lat. Uzupełniające leczenie podtrzymujące w przypadku ciężkiej astmy z zapaleniem typu 2, charakteryzującym się zwiększoną liczbą eozynofilów we krwi i (lub) zwiększonym stężeniem wydychanego tlenku azotu (FeNO), która jest niewystarczająco kontrolowana za pomocą wziewnych kortykosteroidów w średnich lub dużych dawkach (wGKS) oraz innego leku do leczenia podtrzymującego. Eozynofilowe zapalenie przełyku (EZP). Leczenie eozynofilowego zapalenia przełyku u dorosłych i młodzieży i dzieci w wieku 1 rż. i starszych, o masie ciała co najmniej 15 kg, u których leczenie nie zapewnia kontroli choroby, jest nietolerowane lub chorzy nie kwalifikują się do terapii standardowej. Ponadto dawka 300 mg/2 ml. Przewlekłe zapalenie błon śluzowych nosa i zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN). Leczenie uzupełniające terapii donosowymi kortykosteroidami w leczeniu osób dorosłych z ciężkim CRSwNP, u których leczenie ogólnoustrojowymi kortykosteroidami i (lub) zabieg chirurgiczny nie zapewniają odpowiedniej kontroli choroby. Świerzbiączka guzkowa (ŚG). Leczenie dorosłych z umiarkowaną do ciężkiej świerzbiączką guzkową (ŚG), którzy kwalifikują się do leczenia ogólnego. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Uzupełniające leczenie podtrzymujące niekontrolowanej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u dorosłych, charakteryzującej się zwiększoną liczbą eozynofilów we krwi, w skojarzeniu z kortykosteroidem wziewnym (wGKS), długodziałającym β₂-mimetykiem (LABA) i długodziałającym antagonistą muskarynowym (LAMA) lub w skojarzeniu z LABA i LAMA, jeśli wGKS nie jest odpowiedni.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Podskórnie. Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarzy z doświadczeniem w diagnozowaniu i leczeniu stanów, dla których wskazany jest dupilumab. Atopowe zapalenie skóry. Dorośli. Zalecane dawkowanie to dawka początkowa 600 mg (2 wstrzyknięcia po 300 mg), a następnie dawka 300 mg co 2 tyg. Młodzież (od 12 do 17 lat). Masa ciała <60 kg: dawka początkowa - 400 mg (2 wstrzyknięcia po 200 mg); kolejne dawki - 200 mg co 2 tyg. Masa ciała ≥60 kg: dawka początkowa - 600 mg (2 wstrzyknięcia po 300 mg); kolejne dawki - 300 mg co 2 tyg. Dzieci od 6 do 11 lat. Masa ciała 15 kg do <60 kg: dawka początkowa - 300 mg (1 wstrzyknięcie 300 mg) 1. dnia, następnie 300 mg 15. dnia; kolejne dawki - 300 mg co 4 tyg. zaczynając 4 tyg. po dawce z 15. dnia (dawka może zostać zwiększona do 200 mg co 2 tyg. w oparciu o ocenę lekarza). Masa ciała ≥60 kg: dawka początkowa - 600 mg (2 wstrzyknięcia po 300 mg); kolejne dawki - 300 mg co 2 tyg. Dzieci od 6 mies. do 5 lat. Masa ciała 5 kg do <15 kg: dawka początkowa - 200 mg (1 wstrzyknięcie 200 mg); kolejne dawki - 200 mg co 4 tyg. Masa ciała 15 kg do <30 kg: dawka początkowa - 300 mg (1 wstrzyknięcie 300 mg); kolejne dawki - 300 mg co 4 tyg. Dupilumab można stosować z kortykosteroidami do podawania miejscowego lub bez nich. Można stosować miejscowo inhibitory kalcyneuryny, jednak ich stosowanie powinno być ograniczone wyłącznie do miejsc problematycznych, takich jak twarz, szyja, okolice wyprzeniowe i okolice narządów płciowych. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie wystąpi odpowiedź terapeutyczna po 16 tyg. leczenia atopowego zapalenia skóry. Niektórzy pacjenci z początkową, częściową odpowiedzią na leczenie mogą później wykazywać poprawę w miarę kontynuowania leczenia po upływie 16 tyg. Jeśli konieczne będzie czasowe przerwanie leczenia dupilumabem, pacjentów można ponownie poddawać leczeniu. Astma. Dorośli i młodzież ≥12 lat. Dawka początkowa to 400 mg (2 wstrzyknięcia po 200 mg), a następnie dawka 200 mg co 2 tyg. W przypadku pacjentów z ciężką astmą, stosujących kortykosteroidy doustne, lub pacjentów z ciężką astmą i współistniejącym, umiarkowanym do ciężkiego atopowym zapaleniem skóry, lub dorosłych z współistniejącym przewlekłym zapaleniem błon śluzowych nosa i zatok przynosowych z polipami nosa, dawka początkowa to 600 mg (2 wstrzyknięcia po 300 mg), a następnie dawka 300 mg co 2 tyg. Dzieci od 6 do 11 lat. Masa ciała 15 kg do <30 kg: 300 mg co 4 tyg. Masa ciała 30 kg do <60 kg: 200 mg co 2 tyg. lub 300 mg co 4 tyg. Masa ciała ≥60 kg: 200 mg co 2 tyg. W przypadku dzieci (od 6 do 11 lat) z astmą i współistniejącym ciężkim atopowym zapaleniem skóry, należy stosować dawkowanie zalecane dla atopowego zapalenia skóry. Pacjenci otrzymujący jednocześnie doustne kortykosteroidy mogą zredukować dawkę steroidu po wystąpieniu poprawy klinicznej w wyniku leczenia dupilumabem. Redukcja steroidu powinna być przeprowadzona stopniowo. Dupilumab jest przeznaczony do długotrwałego leczenia. Potrzeba kontynuowania terapii powinna być rozważana co najmniej raz w roku, na podstawie oceny lekarza dotyczącej poziomu kontroli astmy u pacjenta. Przewlekłe zapalenie błon śluzowych nosa i zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN). Dorośli. Dawka początkowa 300 mg, a następnie dawka 300 mg co 2 tyg. Dupilumab jest przeznaczony do długotrwałego leczenia. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie stwierdzono odpowiedzi po 24 tyg. leczenia. U niektórych pacjentów początkowa częściowa odpowiedź może ulec poprawie podczas dalszego leczenia trwającego dłużej niż 24 tyg. Świerzbiączka guzkowa (ŚG). Dorośli. Dawka początkowa 600 mg (2 wstrzyknięcia po 300 mg), a następnie dawka 300 mg co 2 tyg. Dupilumab można stosować z kortykosteroidami do podania miejscowego lub bez nich. Dane z badań klinicznych oceniających ŚG są dostępne dla pacjentów leczonych przez okres do 24 tyg. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie wystąpi odpowiedź terapeutyczna po 24 tyg. leczenia. Eozynofilowe zapalenie przełyku (EZP). Dorośli, młodzież i dzieci (w wieku 1 rż. i starszych, o masie ciała co najmniej 15 kg). Masa ciała 15 kg do <30 kg: 200 mg co 2 tyg. Masa ciała 30 kg do <40 kg: 300 mg co 2 tyg. Masa ciała ³40 kg: 300 mg co tydzień. Dupilumab jest przeznaczony do długotrwałego leczenia. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Dorośli: 300 mg co 2 tyg. Dupilumab jest przeznaczony do długotrwałego leczenia. Nie badano dawkowania leku przez okres dłuższy niż 52 tyg. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjentów, u których nie wystąpiła odpowiedź terapeutyczna po 52 tyg. leczenia POChP. Pominięta dawka. W przypadku pominięcia dawki podawanej raz na tydzień, należy podać dawkę jak najszybciej, rozpoczynając od niej nowy schemat leczenia. W razie pominięcia dawki podawanej co 2 tyg., należy wykonać wstrzyknięcie w ciągu 7 dni od terminu podania pominiętej dawki, a następnie wznowić pierwotny schemat leczenia u pacjenta. Jeżeli pominięta dawka nie zostanie podana w ciągu 7 dni, należy poczekać do terminu podania następnej dawki wg pierwotnego schematu leczenia. W razie pominięcia dawki podawanej co 4 tyg., należy wykonać wstrzyknięcie w ciągu 7 dni od terminu podania pominiętej dawki, a następnie wznowić pierwotny schemat leczenia u pacjenta. Jeżeli pominięta dawka nie zostanie podana w ciągu 7 dni, należy podać dawkę, rozpoczynając od niej nowy schemat leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest zalecane dostosowywanie dawek u pacjentów w podeszłym wieku (³65 lat). Nie ma konieczności dostosowywania dawek u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie ma dostępnych danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest zalecane dostosowywanie dawek z uwzględnieniem masy ciała u pacjentów z astmą i EZP ³12 lat lub u dorosłych z atopowym zapaleniem skóry lub PZZPzPN, ŚG lub POChP. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z atopowym zapaleniem skóry <6 mies. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z mc. <5 kg. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z ciężką astmą <6 lat. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z PZZPzPN <18 lat. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z ŚG <18 lat. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności dupilumabu u dzieci z EZP w 1 rż. lub o mc. <15 kg. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności dupilumabu u dzieci z POChP <18 lat. Sposób podania. Lek jest podawany we wstrzyknięciu podskórnym w udo lub brzuch, z wyjątkiem okolicy 5 cm wokół pępka. Jeżeli lek będzie podawany przez inną osobę, wstrzyknięcie można również wykonywać w ramię. Każda ampułko-strzykawka lub wstrzykiwacz są przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia. W przypadku wskazań, które wymagają dawki początkowej 600 mg, należy podawać 2 wstrzyknięcia po 300 mg kolejno w 2 różne miejsca wstrzyknięcia. W przypadku wskazań, które wymagają dawki początkowej 400 mg należy podać 2 wstrzyknięcia po 200 mg kolejno w 2 różne miejsca wstrzyknięcia. Zaleca się zmieniać za każdym razem miejsce wstrzyknięcia. Dupilumabu nie należy wstrzykiwać w okolicę skóry, która jest bolesna lub uszkodzona bądź też na której są obecne zasinienia lub blizny. Pacjent może wstrzykiwać sobie dupilumab samodzielnie lub może go wstrzykiwać opiekun pacjenta, jeśli lekarz uzna to za właściwe. Przed przystąpieniem do stosowania dupilumabu pacjenci i (lub) opiekunowie powinni zostać odpowiednio przeszkoleni w jego przygotowywaniu i podawaniu. U dzieci ≥12 lat zaleca się podawanie dupilumabu przez osobę dorosłą lub pod jej nadzorem. U dzieci w wieku od 6 mies. do 12 rż. dupilumab powinien być podawany przez opiekuna. Dupilumab we wstrzykiwaczu jest przeznaczony do stosowania u dorosłych i dzieci ³2 lat. Dupilumab w ampułko-strzykawce jest przeznaczony do stosowania u dorosłych i dzieci ³6 mies. Dupilumab we wstrzykiwaczu nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci <2 rż.

Skład

1 amp.-strzyk. (2 ml) lub 1 wstrzyk. (2 ml) zawiera 300 mg dupilumabu; ponadto lek zawiera 4 mg polisorbatu 80 (E433) w każdej dawce 300 mg (2 ml). 1 amp.-strzyk. (1,14 ml) lub 1 wstrzyk. (1,14 ml) zawiera 200 mg dupilumabu; ponadto lek zawiera 2,28 mg polisorbatu 80 (E433) w każdej dawce 200 mg (1,14 ml).

Działanie

Dupilumab jest rekombinowanym ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG4, które hamuje przekazywanie sygnałów za pośrednictwem interleukiny 4 i interleukiny 13. Dupilumab hamuje przekazywanie sygnałów przez IL-4 poprzez receptor typu I (IL-4Rα/γc) oraz przekazywanie sygnałów przez zarówno IL-4, jak i IL-13 poprzez receptor typu II (IL-4Rα/IL-13Rα). IL-4 i IL-13 są głównymi czynnikami chorób zapalnych typu 2, takich jak atopowe zapalenie skóry, astma, PZZPzPN, ŚG, EZP i POChP. Blokowanie szlaku IL-4/IL-13 za pomocą dupilumabu u pacjentów zmniejsza liczbę mediatorów zapalenia typu 2. Po podaniu podskórnie pojedynczej dawki 75-600 mg dupilumabu osobom dorosłym, mediana czasu do uzyskania C_max w surowicy wynosi 3-7 dni. Bezwzględna biodostępność dupilumabu po podaniu podskórnym jest podobna u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry, astmą, PZZPzPN, EZP i POChP w zakresie 61-64%. Stężenia w stanie stacjonarnym uzyskano przed upływem 16 tyg. po podawaniu dawki początkowej 600 mg i dawki 300 mg co 2 tyg. lub dawki 300 mg co 2 tyg. bez dawki nasycającej. Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących metabolizmu, ponieważ dupilumab jest białkiem. Można spodziewać się, że dupilumab ulega rozkładowi na niewielkie peptydy i poszczególne aminokwasy. Eliminacja dupilumabu jest zależna od równoległych szlaków liniowych i nieliniowych. Jeśli dupilumab występuje w większych stężeniach, jego eliminacja następuje przede wszystkim w nieulegającym wysyceniu szlaku proteolitycznym, a w przypadku mniejszych stężeń dominuje eliminacja nieliniowa, powodując wysycenie IL-4R α, zależna od cząsteczki docelowej. Po ostatniej dawce podanej w stanie stacjonarnym, mediana czasu do zmniejszenia poniżej dolnej granicy wykrywalności wynosi 9-13 tyg. u dorosłych i młodzieży oraz jest ok. 1,5 razy i 2,5 razy dłuższa odpowiednio u dzieci w wieku od 6 do 11 lat oraz u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Interakcje

Odpowiedzi immunologiczne na szczepienie oceniano w badaniu, w którym pacjenci z atopowym zapaleniem skóry byli leczeni dawką 300 mg dupilumabu podawanego raz na tydzień przez 16 tyg. Po 12 tyg. podawania dupilumabu pacjentów szczepiono szczepionką Tdap (zależną od limfocytów T) i szczepionką polisacharydową przeciwko meningokokom (niezależną od limfocytów T), 4 tyg. później oceniano odpowiedzi immunologiczne. Wytwarzanie przeciwciał w odpowiedzi na szczepionkę przeciwtężcową i szczepionkę polisacharydową przeciwko meningokokom było podobne u pacjentów leczonych dupilumabem i otrzymujących placebo. W badaniu nie stwierdzono niekorzystnych interakcji pomiędzy którąkolwiek ze szczepionek niezawierających żywych drobnoustrojów a dupilumabem. W świetle powyższego pacjenci otrzymujący dupilumab mogą być równocześnie szczepieni szczepionkami inaktywowanymi lub niezawierającymi żywych drobnoustrojów. Należy unikać jednoczesnego podawania żywych i żywych atenuowanych szczepionek z dupilumabem, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa klinicznego i skuteczności takiego postępowania. W badaniu klinicznym obejmującym pacjentów z atopowym zapaleniem skóry oceniano wpływ dupilumabu na farmakokinetykę substratów cytochromu CYP. Dane zebrane z tego badania nie wskazywały na istotny klinicznie wpływ dupilumabu na aktywność izoenzymów CYP1A2, CYP3A, CYP2C19, CYP2D6 czy CYP2C9. Nie przewiduje się wpływu dupilumabu na farmakokinetykę stosowanych jednocześnie leków. Na podstawie analizy populacji, zazwyczaj jednoczesne stosowanie leków nie miało wpływu na farmakokinetykę dupilumabu u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką astmą.

Środki ostrożności

Środki ostrożności Nagłe zaostrzenia astmy lub POChP. Dupilumabu nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów lub nagłych zaostrzeń astmy lub POChP. Dupilumabu nie należy stosować w leczeniu ostrego skurczu oskrzeli lub stanu astmatycznego. Kortykosteroidy. Nie należy nagle przerywać przyjmowania kortykosteroidów ogólnoustrojowych, miejscowych ani wziewnych po rozpoczęciu leczenia dupilumabem. Zmniejszenie dawki kortykosteroidów, jeśli konieczne, powinno zostać przeprowadzone stopniowo i pod bezpośrednim nadzorem lekarza. Zmniejszenie dawki kortykosteroidów może być związane z ogólnoustrojowymi objawami odstawienia i (lub) maskować stany uprzednio tłumione przez leczenie kortykosteroidami ogólnoustrojowymi. Stosowanie kortykosteroidów ogólnoustrojowych może prowadzić do obniżenia wyników oznaczeń biomarkerów zapalenia typu 2. Należy to wziąć pod uwagę przy ustalaniu statusu zapalenia typu 2 u pacjentów przyjmujących kortykosteroidy doustne. Reakcje nadwrażliwości. Jeżeli wystąpi ogólnoustrojowa reakcja nadwrażliwości (natychmiastowa lub opóźniona), podawanie dupilumabu należy natychmiast przerwać i rozpocząć właściwe leczenie. Opisywano przypadki reakcji anafilaktycznej, obrzęku naczynioruchowego i choroby posurowiczej/reakcji podobnych do choroby posurowiczej. Reakcje anafilaktyczne i obrzęk naczynioruchowy występowały od kilku minut do 7 dni po wstrzyknięciu dupilumabu. Choroby eozynofilowe. Podczas stosowania dupilumabu u dorosłych pacjentów, którzy uczestniczyli w programie rozwoju astmy, zgłaszano przypadki eozynofilowego zapalenia płuc i przypadki zapalenia naczyń, odpowiadającego eozynofilowej ziarniniakowatości z zapaleniem wielonaczyniowym (EGPA). Podczas stosowania dupilumabu i placebo u dorosłych pacjentów z współistniejącą astmą, którzy uczestniczyli w programie rozwoju PZZPzPN, zgłaszano przypadki zapalenia naczyń odpowiadającemu EGPA. Lekarze powinni być wyczuleni na wysypkę pochodzenia naczyniowego, nasilenie objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i (lub) neuropatię u swoich pacjentów z eozynofilią. Pacjenci leczeni z powodu astmy mogą wykazywać ciężką eozynofilię układową, niekiedy z cechami klinicznymi eozynofilowego zapalenia płuc lub zapalenia naczyń, odpowiadającego eozynofilowej ziarniniakowatości z zapaleniem wielonaczyniowym, które często są leczone kortykosteroidami ogólnoustrojowymi. Przypadki te zwykle, ale nie zawsze, mogą być związane ze zmniejszeniem dawki kortykosteroidów podawanych doustnie. Zakażenie robakami pasożytniczymi. Pacjentów ze stwierdzonymi zakażeniami robakami pasożytniczymi wykluczono z udziału w badaniach klinicznych. Dupilumab może wpływać na odpowiedź immunologiczną na zakażenia robakami pasożytniczymi poprzez hamowanie przekazywania sygnałów za pośrednictwem IL-4/IL-13. Pacjentów z istniejącymi wcześniej zakażeniami robakami pasożytniczymi należy poddać leczeniu przed rozpoczęciem stosowania dupilumabu. Jeżeli zakażenie pojawi się u pacjentów w trakcie leczenia dupilumabem i nie zareagują na leczenie przeciwrobacze, stosowanie dupilumabu należy przerwać do chwili ustąpienia zakażenia. Zgłaszano przypadki owsicy u dzieci w wieku od 6 do 11 lat, które uczestniczyły w programie rozwoju astmy dziecięcej. Zdarzenia związane z zapaleniem spojówek i zapaleniem rogówki. Podczas stosowania dupilumabu zgłaszano zdarzenia związane z zapaleniem spojówek i zapaleniem rogówki, przede wszystkim u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry. Niektórzy pacjenci zgłaszali zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie) związane z zapaleniem spojówek lub zapaleniem rogówki. Należy zalecić pacjentom, aby zgłaszali swojemu lekarzowi przypadki wystąpienia zaburzeń lub pogorszenia widzenia. U pacjentów leczonych dupilumabem, u których rozwinie się zapalenie spojówek nieustępujące po standardowym leczeniu lub wystąpią objawy wskazujące na zapalenie rogówki, należy wykonać odpowiednie badanie okulistyczne. Pacjenci ze współistniejącą astmą. Pacjenci stosujący dupilumab ze współistniejącą astmą nie powinni korygować ani zaprzestawać leczenia przeciwastmatycznego bez skonsultowania się z lekarzem. Pacjenci ze współistniejącą astmą powinni być poddani ścisłej obserwacji po odstawieniu dupilumabu. Szczepienia. Należy unikać jednoczesnego podawania żywych i żywych atenuowanych szczepionek z dupilumabem, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa klinicznego i skuteczności takiego postępowania. Zaleca się, aby pacjenci zostali poddani wszystkim szczepieniom z użyciem szczepionek żywych i żywych atenuowanych, zgodnie z obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi szczepień przed leczeniem dupilumabem. Nie są dostępne dane kliniczne, które mogłyby stanowić podstawę bardziej szczegółowych wytycznych dotyczących podawania żywych lub żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów leczonych dupilumabem. Substancje pomocnicze. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w każdej dawce 200 mg oraz w każdej dawce 300 mg, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Roztw. do wstrz. (200 mg/1,14 ml) zawiera 2,28 mg polisorbatu 80 w każdej dawce 200 mg (1,14 ml), roztw. do wstrz. (300 mg/2 ml) zawiera 4 mg polisorbatu 80 w każdej dawce 300 mg (2 ml) - polisorbat może powodować reakcje alergiczne.

Ciąża i laktacja

W czasie ciąży dupilumab należy stosować jedynie wtedy, jeśli potencjalne korzyści wynikające z leczenia uzasadniają potencjalne ryzyko dla płodu. Dane na temat stosowania dupilumabu u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani pośredni szkodliwy wpływ leku na płodność. Nie wiadomo, czy dupilumab przenika do mleka kobiecego lub czy jest wchłaniany ogólnoustrojowo po spożyciu. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie dupilumabem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z terapii dla kobiety.

Działania niepożądane

Często: zapalenie spojówek, opryszczka jamy ustnej, eozynofilia, alergiczne zapalenie spojówek, ból stawów, odczyny w miejscu wstrzyknięcia (w tym rumień, obrzęk, świąd, ból, opuchlizna i zasinienie). Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, zapalenie rogówki, zapalenie powiek, świąd oka, zespół suchego oka, wysypka na twarzy. Rzadko: reakcja anafilaktyczna, choroba posurowicza, reakcje podobne do choroby posurowiczej, wrzodziejące zapalenie rogówki. Zaburzenia oka i opryszczka jamy ustnej występowały głównie w badaniach dotyczących atopowego zapalenia skóry. Częstość występowania świądu oka, zapalenia powiek i zespołu suchego oka w badaniach dotyczących atopowego zapalenia skóry była określona jako często, a wrzodziejącego zapalenia rogówki jako niezbyt często. Dupilumab może cechować się immunogennością. Reakcje na lek w postaci wytwarzania przeciwciał przeciwlekowych (ADA) nie wiązały się na ogół z ekspozycją na dupilumab czy też z bezpieczeństwem lub skutecznością jego stosowania. U ok. 5% pacjentów z atopowym zapaleniem skóry, astmą lub PZZPzPN, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 300 mg co 2 tyg. przez 52 tyg. rozwinęły się przeciwciała przeciwlekowe (ADA) wobec dupilumabu; u ok. 2% pacjentów stwierdzono trwałe odpowiedzi przeciwciał i ok. 2% miało przeciwciała neutralizujące. Podobny efekt był obserwowany u dorosłych pacjentów z ŚG, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 300 mg co 2 tyg. przez 24 tyg., u dzieci (w wieku od 6 miesięcy do 11 lat) z atopowym zapaleniem skóry, które otrzymywały dupilumab albo w dawce 200 mg co 2 tyg., 200 mg co 4 tyg., albo 300 mg co 4 tyg. przez 16 tyg. i u dzieci (w wieku od 6 do 11 lat) z astmą, które otrzymywały dupilumab w dawce 100 mg co 2 tyg. lub 200 mg co 2 tyg. przez 52 tyg. Podobne reakcje na lek w postaci wytwarzania ADA zaobserwowano w długoterminowym, otwartym, przedłużonym badaniu u dorosłych pacjentów z atopowym zapaleniem skóry, którzy otrzymywali dupilumab przez okres do 5 lat. U ok. 16% młodzieży z atopowym zapaleniem skóry, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 300 mg lub 200 mg co 2 tyg. przez 16 tyg. rozwinęły się przeciwciała wobec dupilumabu; u ok. 3% pacjentów stwierdzono trwałe odpowiedzi przeciwciał (ADA) i ok. 5% pacjentów miało przeciwciała neutralizujące. U ok. 9% pacjentów z astmą, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 200 mg co 2 tyg. przez 52 tyg. rozwinęły się przeciwciała przeciwlekowe wobec dupilumabu; u ok. 4% pacjentów stwierdzono trwałe odpowiedzi przeciwciał i ok. 4% miało przeciwciała neutralizujące. U ok. 1% pacjentów z EZP w wieku 1 rż. i starszych, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 300 mg raz na tydz. (≥40 kg), 300 mg co 2 tyg. (≥30 kg do <60 kg), 200 mg co 2 tyg. (≥15 kg do <30 kg) lub 100 mg co 2 tyg. (≥5 kg do <15 kg) przez 52 tyg. rozwinęły się przeciwciała wobec dupilumabu; przeciwciała ADA nie utrzymywały się przez długi czas ani nie miały charakteru przeciwciał neutralizujących. U ok. 8% pacjentów z POChP, którzy otrzymywali dupilumab w dawce 300 mg co 2 tyg. przez 52 tyg., rozwinęły się przeciwciała wobec dupilumabu; u ok. 3% pacjentów stwierdzono trwałe odpowiedzi przeciwciał i ok. 3% pacjentów miało przeciwciała neutralizujące. Niezależnie od grupy wiekowej, u maksymalnie 7% pacjentów w grupie otrzymującej placebo było pozytywnych pod względem obecności przeciwciał wobec dupilumabu; u maksymalnie 3% pacjentów stwierdzono trwałe odpowiedzi przeciwciał i maksymalnie 2% miało przeciwciała neutralizujące. U mniej niż 1% pacjentów, którzy otrzymywali dupilumab w zatwierdzonym schemacie dawkowania, stwierdzono wysokie miano ADA związane ze zmniejszoną ekspozycją na lek i ograniczoną skutecznością leczenia. Dodatkowo, u jednego pacjenta wystąpiła choroba posurowicza i u jednego wystąpiła reakcja podobna do choroby posurowiczej (<0,1%) z towarzyszącym wysokim mianem ADA. Dzieci i młodzież. Profil bezpieczeństwa dupilumabu u młodzieży (od 12 do 17 lat) był podobny do profilu bezpieczeństwa u dorosłych z atopowym zapaleniem skóry. Profil bezpieczeństwa dupilumabu u dzieci od 6 do 11 lat z atopowym zapaleniem skóry stosujących jednocześnie MKS przez 16 tyg. był podobny do profilu bezpieczeństwa z badań u dorosłych i młodzieży z atopowym zapaleniem skóry. Profil bezpieczeństwa dupilumabu u pacjentów od 6 mies. do 5 lat z umiarkowanym do ciężkiego atopowym zapaleniem skóry (w którym uwzględniono podgrupę pacjentów z ciężkim atopowym zapaleniem skóry) stosujących jednocześnie MKS przez 16 tyg. był podobny do profilu bezpieczeństwa z badań u dorosłych oraz dzieci i młodzieży od 6 do 17 lat z atopowym zapaleniem skóry. Profil bezpieczeństwa dupilumabu u tych pacjentów od 12 do 17 lat z umiarkowanym do ciężkiego atopowym zapaleniem skóry rąk i stóp był zgodnym z profilem bezpieczeństwa z badań u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku od ≥6 mies. z umiarkowanym do ciężkiego AZS. Profil bezpieczeństwa u młodzieży od 12 do 17 lat z astmą był podobny do profilu bezpieczeństwa u dorosłych. U dzieci w wieku od 6 do 11 lat z astmą o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego zgłoszono występowanie owsicy u 1,8% w grupie otrzymującej dupilumab i żadnego w grupie otrzymującej placebo. Wszystkie przypadki owsicy były o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego, a pacjenci otrzymali leczenie przeciwrobacze bez przerywania leczenia dupilumabem. U dzieci w wieku od 6 do 11 lat z astmą o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, zgłoszono eozynofilię (liczba eozynofilów ≥3000 komórek/µl lub uznanie przez badacza za zdarzenie niepożądane) u 6,6% pacjentów w grupie otrzymującej dupilumab i u 0,7% w grupie otrzymującej placebo. Większość przypadków eozynofilii była o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego i nie była związana z objawami klinicznymi. Przypadki te były krótkotrwałe, zmniejszały się w czasie i nie prowadziły do przerwania leczenia dupilumabem. U młodzieży w wieku od 12 do 17 lat z EZP obserwowany profil bezpieczeństwa był podobny do profilu bezpieczeństwa obserwowanego u dorosłych. Profil bezpieczeństwa dupilumabu u dzieci od 1 rż. do 11 lat był podobny do profilu bezpieczeństwa zaobserwowanego u osób dorosłych i u młodzieży od 12 do 17 lat z EZP.

Pozostałe informacje

W celu poprawienia identyfikowalności leków biologicznych należy czytelnie zapisać nazwę handlową i nr serii podawanego preparatu. Dupilumab nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.